IMMACULATE | Z.M + Larry | (Completed)

34

გოგონამ მთელი ღამე თეთრად გაათენა. რაღა აზრი ჰქონდა ახლა მის ცხოვრებას? აღარც სკოლა ადარდებდა, აღარც მომავალი და აღარც აწმყო. მხოლოდ ზეინზე ფიქრობდა და მის თვალებზე, რომელიც ასე უყვარდა.

მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს. ტიროდა, სლუკუნებდა, თვალებს ხუჭავდა, მაგრამ ვერ იძინებდა. ძილი არაფრით არ ეკარებოდა და ეს სტანჯავდა. უნდოდა დაეძინა, ინდოდა სულ ცოტახნით მაინც დავიწყებოდა ის რაც მოხდა. ის რაც მის გამო მოხდა!

და პირველად დაფირდა სილვდილზე და მიხვდა, რომ სიკვდილის ეშინია. ძალიან იმეშინია, ისევე როგორც თითოეულ ჩვენგანს. ყველას ეშინია საზარელი, დაუნდობელი სიკვდილის. ქეითი დაფიქრდა და მიხვდა, რომ უსამართობა იყო დროზე ადრე მისი მოსვლა. ჯერ არ უნდა მოსულიყო მისი დრო. უფლება ჰქონდა ბედნიერი ისიც ყოფილიყო. რამდენიმე თვიანი ბედნიერება საკმარისი არაა. მას სიყვარული, ერთგულება და თამადგომა სჭირდებოდა, ახლა კი ეს ყველაფერი განადგურებულია.  

- შვილო, თუ წასვლა არ გინდა მამაშენს დავარწუმნებ. თავს ნუ გაინადგურებ.

ვანესა საშინლად ღელავდა შვილზე, ისევე როგორც დენიელი, მაგრამ ქალისგან განსხვავებით ის არ იმჩნევდა ამას. არც თვითონ სურდა შვილი შორს გაეგზავნა, მაგრამ ნერვიულობასთან ერთად ჯერ კიდევ ძალიან გაბრაზებული იყო მაზზე.

ქეითი დედას ძალდატანებით უღიმის ( ან ცდილობს გაუღიმოს, რაც არ გამოსდის) და ეუბნებდა, რომ ახალა ქალაქიდან შორს წასვლა დაეხმახმარება. მაგრამ ეს რა თქმა უნდა აბსურდი იყო. სრული აბაურდი.

ქეითს ტანსაცმელი და საჭირო ნივთები უკვე ჩაეწყო ჩემოდანში და ცრემლების შეკავებას ცდილობდა. დილით სცადა ჰარისთან დაერეკა, მაგრამ მად ზარს არ უპასუხა. ზეინთან დარეკვა ვერ გაბედა. ან რა უფლება ჰქონდა დაერეკა?

როცა ჩემოდანს ხელი მოკიდა და აწევა სცადა გულმა ისევ შეახსენა თავი. რატომ მეორდებოდა ეს ყოველთვის? ქეითს უკვე აღარ შეეძლო. ძალიან დაღლილი იყო. იცოდა, რომ ეს აუცილებლად უნდა ეთქვა მშობლებისთვის და აპირებდა კიდეც. მათ ყველაფერს დღეს მოუყვებოდა. ეს აუცილებლად უნდა გაეკეთებინა.