CONTENTİON: YOONMİN ✔️

Birlikte Giriyoruz?

Ciddi anlamda bir bölümü bitirince yenisine geçiş yapamıyorum alın beni burdan offf

Güzel yazamıyorum da zaten

Neyse

Bölümü aslında dün tamamlayıp kontrol ettim ama saat epey geç olduğundan bildirimi göremezsiniz diye beklettim.

Bu bölümü fice yeni başlayanlara ithaf etmek istiyorum. O kadar çoksunuz ki hanginizi etiketleyeceğimi karıştırdım 🥺🥺💛💛

İyi okumalar 💜

*Jimin
Çoktan banyodan çıkıp giyinmiş bir halde aynanın karşısında yeniden kendime baktım. Üzerimdeki siyah hafif boğazlı kazak ve siyah kotumu yeniden düzelttim. Saçma bir şekilde heyecanlıydım.

Aynaya karşı 'Sen Park Jimin'sin, kendine gel. Bu ne heyecan? Altı üstü okulda sevgilinle rahat rahat takılacaksın, bu kadar' dedim.

Wonho'dan sonra sevgilim olmamıştı. Her ne kadar okuldaki sert imajımdan dolayı gelip yüzüme karşı tepki veremeseler de Wonho'yla sevgili olduğum için arkamdan konuşulan dedikodular kulağıma gelmiş, geçmişimden dolayı çekimser kalmıştım. Wonho'dan sonra da kimseyle çıkmamıştım.

Yoongi gelene kadar...

Yoongi tüm kalıplarımı bir bir yıkmış, yıkmaya da devam ediyordu.

Yaşadığım şeyler yüzünden sevgili yapmamak için kendime söz vermişken bana aşkını itiraf edip beni kendi kendime verdiğim sözden vazgeçirmişti.

Wonho ilişkimizde sessiz sakin birisiydi ve ben ne dersem onu yapardı. Ancak Yoongi öyle olmazdı, biliyorum. Her ne kadar beni sevse de ve beni üzmeyeceğini ve üzmek istemediğini bilsem de sözümü dinlemeyip kendi bildiğini yapardı. Sonunda zarar görecek bile olsa kafasının dikine gitmekten geri durmazdı.

Korkuyordum.

Ellerimi lavabo tezgahına koyarak yaslandım ve başımı hafif öne eğdim.

'Sakin ol Velet. Yoongi yanında işte. O dik başlılığıyla her boku yapar. Korkmanı gerektirecek bir şey yok'

Banyodan çıkıp odama geçtim. Koltuğun üstünde dün Yoongi'nin bana verdiği ceket vardı. Ceketi giyip götürmek ve götürmemek arasında gidip gelirken gözüm gardrobuma kaydı.

Kıyafetlerin arasından kolu daha dışarıda duran kıyafetim dikkatimi çekti.

Gülümsedim.

Yoongi'yle ilk tanıştığımız gün belime bağlamış olduğum gömleğim...

Dikkatimi çeken siyah beyaz ekoseli gömleği alıp üstüme giydim.

'Bu halimle tam olarak Yoongi'nin tarzına benzedim işte' dedim kendi kendime gülümserken.

Aynanın karşısında ne kadar o şekilde kaldım bilmiyorum ama odaya annemin girmesiyle kapıya döndüm.

'Jim kaç saattir sana sesleniyorum ama duymadın. Kahvaltı için seni bekliyoruz'

'Tamam anne'

'Oğlum, bu ne şıklık? Biz uyuyakaldığını düşünmüştük ama sen çoktan uyanmış hazırlanmayla meşgulmüşsün. Üstelik öyle bir dalmışsın ki bizi bile duymamışsın'

'Ah, uyanalı çok olmadı aslında. Uyku sersemi olduğumdan duymamışımdır'

Annem birkaç adımda yanıma gelip bana sarıldı. Derin nefes alışından saçımı kokladığını anlamam pek de zor olmadı.