Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2034 оны 5 сарын 14...
Бидний үерхэж эхэлсэний 500 дахь өдөр түүнийг санаж байгаа гэж найдая.
Бид 2 сүүлийн 1 сар бараг уулзаагүй, утсаар ч ховор ярьсан намайг залгах болгонд тэр зураг авалттай байна, бэлтгэлээ хийж байна дараа ярья гэх мэт шалтаг тоочидог болчихсон.
Дахин 1 шинэ өглөө.... дахин 1 Хисынгүй өглөө.
Амралтын өдөр болохоор орондоо кино үзэн хэсэг хэвтэж байгаад босч усанд орно.
Усанд орж гарч ирчихээд цайгаа уунгаа Хисын рүү залгаллаа.
"Өглөөний мэнд хонгор минь завтай байна уу?"
"хоолойн бичлэгдээ орж байна яасан?"
"өнөөдөр ямар өдөр гэдгийг санаж байгаа биздээ? Чи өнөөдөр хамт байна гэж надад амалсанаа санаж байна уу?"
"ахх юу билээ? Ямар өдөр билээ хайраа??"
Тэр өөрөө 500 дахь өдрөө хамт тэмдэглэнэ гэж зөрүүдлэн байж амалчихаад мартчихаж...
"Бидний 500 дахь өдөр... мартчихсан юм уу?"
"уучлаарай ажил ихтэй болохоор бүр мартчихаж хайрынх нь ажил одоо дуусч байгаа болохоор 5, 6 гээд оччих байхаа орой уулзъя хайртай шүү"
"эрт ирээрэй хайртай шүү"
Хисыныг ирнэ гэсэн болохоор шуудхан гэрээ цэвэрлэж, хоол бэлдэж эхэллээ.
Бүх юмаа бэлдэж дуусчихаад цаг хархад оройны 5:21-ыг заана.
Оройны 6:00... 7:00... 8:00... 9:00... 10:00... 11:00... 12:00...
Тэр ирсэнгүй 12 цаг болж байхад ирээгүй, Хисыныг хүлээж байх зуур нүд анилдан хэсэгхэн хугацаанд дуг хийчихсэн байлаа.
Унтаж байхад хаалга дугаран сэргэхэд хүргэнэ.
"Оройтсонд уучлаарай би хувиараа дутуу хараад чамд эрт тарна гээд хэлчихэж"
Гэсээр гадуур хувцасаа тайлан урд минь өвдөглөн сууна.
"ёио чамайг хүлээж хичнээн цаг сууваа тэгээд ядаж залгаад хэлчихгүй яасан юм?!"
YOU ARE READING
Give me a lote of Love
RomanceНамайг чин сэтгэлээсээ хайрлах эр хүн гарч ирлээ гэж бодтол И ХИСЫН хүртэл намайг хаячихсан....
