Part-11

2.6K 128 1
                                    

Unicode

weedingပီးတော့ မိဘတွေကိုနှုတ်ဆက်ကြတော့ ငိုပြန်တဲ့အလှလေး..

"သားလေးရယ်ဘာလို့ငိုနေတာလည်းကွယ် ကလေးလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ကို"

"Taeကဘာလို့ကလေးမဟုတ်ရမှာလည်း Taeကအခုထိommaရဲ့ကလေးလေးပါနော်"

နှုတ်ခမ်းတထော်ထော်နဲ့ပြောနေတဲ့အလှလေးကိုကြည့်ပီးJungkookတို့ဝါးစားချင်စိတ်တေပေါက်ကာအောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်မိတရ်...

"ကဲကဲသားတို့သွားတော့ပင်ပမ်းနေပြီနားကြတော့"

"omma hyungရောဟင်"

"သူလား သားသူငယ်ချင်းပုပုလုံးလုံးလေးလေ"

"Jiminလားomma"

"အေး သူ့နဲ့ထွက်သွားပြီ အိမ်ပြန်ပို့မို့ဆိုလားပဲ"

"ပုကျိတို့များငါ့တောင်နှုတ်မဆက်သွားဖူး တွေ့အူးမယ်နောက်ရက်ကျရင်"

"အေးအေး သူနက်နောက်မှတွေ့လိုက်တော့ ခုတော့Jungkookနဲ့သွားတော့ Jungkookလည်းနားချင်နေရောပေါ့"

"ရပါတရ်အန်တီ..အဲ...omma ကိစ္စမရှိပါဘူး babyကြိုက်သလောက်စကားပြောပါစေအူး"

"ဟမ်..ဘယ်လိုbabyလဲ"
လို့ပြောကာမျက်စောင်းခက်သဲ့သဲ့ထိုးလိုက်သောအလှလေးကြောင့်Jungkookတစ်ယောက်အနည်းငယ်အသံထွက်၍ရယ်မိတရ်..

ommaကလည်းသိတဲ့ပုံစံဖြင့်သူတို့နှစ်ယောက်အားပြုံးပြုံးရီးစိုက်ကြည့်ကာစကားဆိုလိုက်တရ်"ကဲသွားတော့နောက်ကျနေပြီ"

"ဘာကိုနောက်ကျတာလည်းommaရဲ့Jungkook hyungတို့အိမ်ကဒီနဲ့နီးနီးလေးပဲမဟုဖူးလား"

"ခုက ကိုယ်တို့အိမ်မှာနေမှာမဟုဖူးbabyရဲ့နှစ်ဖက်မိဘလက်ဖွဲ့ထားတဲ့အိမ်မှာသွားနေမှာ"

"ဟမ်"
Jungkookပြောလိုက်သောစကားကြောင့်Taeတစ်ယောက်အတွေးများစွာခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာသည်...

အိမ်တစ်အိမ်လုံးမှာသူတို့နှစ်ယောက်ပဲအတူနေရမယ်တဲ့လား ပြောရင်းခုန်လာသောရင်ဘတ်ကအကောင်ကြောင့်လက်တွေနဲ့ရင်ဘတ်ကိုသာအသာပွတ်မိတရ်....

ခန်းမထဲကထွက်လာလာချင်းမှာပဲရပ်ထားတဲ့ကားရဲ့ရှေ့တံခါးကိုအသာလေးဆွဲဖွင့်ကာ...

My existence (complete)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu