ALEXUS ANDERSON: The Possessive Business Man

AA: TPBM 1

ANDY

"Buo na ba talaga ang pasya mo iho?" Pang labing lima na yan na tanong sa akin ni manay esther simula kasi noong napagpasyahan kong sinabi ko sa kanya na gusto kong tumayo sa sarili ko paa ay parang kinukumbinsi nya ako na wag nang tutuloy, balak ko kasi pumunta sa maynila doon, matataas daw ang sweldo tsaka gusto ko din makita ang mga nagtataasang gusali doon.

" Manay nakaka labing limang tanong nyo na ho iyan, at ganun pa din ho ang isasagot ko, gusto ko ho kumayod din hindi yung dito lang ako sa bahay ampunan tutunga tunganga lng ni wala nga hong balak umampon sa akin ehh" patawa kong saad kay manay.
" At tsaka uuwi naman ho ako kaya wag ho kayo g mag alala" dagdag ko at ipinagtuloy ang pag tutupi.

"Basta kung may kailangan ikaw ay wag kang magdadalawang isip na tumawag dito...alam mo naman para na kitang anak andy.. iho" mangiyak ngiyak na turan sakin ni manay.

" Opoo alam ko naman ho iyon para saan nama't manay ang tawag ko inyo eh ikaw lng ang dabest na mama at nanay sa boung mundo" sagot ko sa kanya at dinambahan ng yakap.

" Oh sya sige na baka mahuli kapa sa byahe mo mamaya, basta't mag ingat ka doon ha, alam mo naman ang kalagayan mo diba lalo pa't maynila iyon maraming masasamang tao doon". Alam ko ang nais ipahiwatig ni manay, oo lalake ako pero hindi ko naman masasabing lalake akong dahil sa mukha at pustura ko na mala babae.

" Oho manay alam ko din ho iyon pramis ho mag iingat ho ako" sagot ko nalang.

Bata pa lamang ako lumaki na ako dito sa bahay ampunan hindi ko alam kung bakit ako inabanduna ng mga magulang ko minsan naiisip ko din naman na siguro ay mahirap lng siguro ang mga mgulang ko na hindi nila ako kayang alagaan. Minsan ding naikuwento saakin ni manay na nakita nya kung paano ako inwanan ng magulang ko sa harap ng gate, wala naman akong galit sa kanila marahil ganun nga hindi pa siguro nila kayang maging magulang.

" Manay mag ingat ho kayo dito ahhh mamimiss ko ho kayo" turan ko kay manay at niyakap.

" Ikaw din anak mag ingat ka palagi doon haa.. ang bilin koo saiyo wag kalimutan" sagot naman nya napangiti naman ako dahil wala syang tigil kakapaalala saakin kaya mahal na mahal ko tong si manay eh.

" Oho manay.. oh siya sige na ho mukhang nag mamadali na etong kundoktor paalam ho manay" huling saad ko bago sumakay nang bus.

" Hii miss"

" Ayy!! Butikii" muntik na akong mabulunan sa kinakain kong tinapay dahil sa gulat.

" Ayyy sorry sorry nagulat ba kita??" Saad nya at sinabayan ng hagod sa likod ko.

" Okay na ho okay na ho" sagot ko dahil nakakaramdam na ako na parang nan tsatsansing ang lalakeng eto.

" Sandali lang itatanong ko sana kung puwede ka?" Kumunot naman ang ulo ko dahil sa tanong nya.

" Pwede saan ho mama'? tsaka pwede ho ba alisin nyo na ho yung kamay nyo hindi po ako komportable ehh" sagot ko sabay tanggal nang kamay nya sa bewang ko.

" Asuss pakipot ka pa halikana alam ko namang magugu-" naputol ang sinasabi nya ng may sumigaw sa likuran namin.

" Hoy! Berto anong kabalastugan ang gagawin mo sakanya huh!?" Sigaw nung para ding beki.

" Anu ba john wag ka nga makialam umalis kana" sagot naman nung berto.

"Aba aba anong john.. joana, tsaka pabayaan mo nga syaa wala ka talagang modo pati bata papatusin mo".

Nagkatitigan muna sila ng matagal bago ako binitawan ni berto.

" Sige naa at isusumbong talaga kita kay mayor hayop ka!" Sigaw nya ulit habang papalayo na yung mama'.