Special

3~ Yuna

Waar, waar ben ik??? Het is erg donker, waar ik ook ben. Gefrustreerd duw ik ijn handen vooruit. Ik zie dat er water ontstaat. Doe ik dit??? Dit meen je niet. Ben ik een heks ofzo?? Ineens valt er een streep licht in de ruimte waar ik ben. Ik kan een schim naar boven zien komen. ‘Je weet dat je hier niet mag komen hea?’ Zegt het meisje boos. Nu moet ik mijn eigen vertrouwde, bitchy kant zien te vinden. ‘En wat doe jij hier dan.’

‘Ik hoorde een geluid en ben toen gaan kijken wat het was.’ bijt het meisje van zich af.

‘Ach shut up.’ zeg ik nog bitchyer dan net. ‘Ik verzoek je NU deze zolder te verlaten! ‘Oke oke!’ roep ik uit.

Ik besluit dat ik haar best kan laten zien dat ik beter ben dan haar. Ik bedoel, hoe groot is de kans dat zij ook kan wat ik kan!!! Ik wijs met mijn handen naar haar toe en een straal water komt met volle vaart op haar af. Ze lijkt volkomen rustig, spreidt haar handen en laat mijn water simpel in een wolk veranderen. Daarna verdwijnt de wolk al even snel als hij gekomen was. Oké die kans is hier dus HEEEL groot!

Ik kijk haar geloof ik met ogen zo groot als golfballen aan. Ze pakt ineens mijn arm vast en sleurt me mee naar buiten. Ik word meegesleurd tussen allerlei verschillende mensen met grijze pakken aan. Nu pas valt het me op dat ik ook een grijs pak aan heb. WEIRD! Ik weet toch echt zeker dat ik dat niet aanhad. Wel heb ik mijn laarsjes nog aan. Iets wat eigenlijk heel erg irritant is. Ik kijk nog eens een keer goed naar het meisje voor me. Ze heeft bruin haar, terwijl ik blond haar heb. Ook zij had een grijs pak aan, maar dan met een lichtblauwe, bijna witte armband om. Ze liep op, wacht eens even! Dat zijn Nike airmax. Lichtgrijze met blauwe nike airmax! Nu ben ik echt boos dat ik geen andere schoenen aan heb gedaan vanochtend!!! ‘Waar gaan we naartoe!’ zeur ik. Ik hoor haar zuchten en weet gewoon zeker dat ze geïrriteerd kijkt. Ondertussen heeft ze nog steeds geen antwoord gegeven en besluit ik me maar gewoon mee te laten sleuren.

Na een tijdje zijn we aangekomen bij een grijze deur. Konden ze echt geen andere kleuren gebruiken??? Het meisje opent de deur en zet me binnen. Ik besluit te proberen om te ontsnappen en ren naar de deur. Ineens zie ik een flits, zit de deur dicht en is het meisje weg. Watdafuq is zij een vampier ofzo? Ben ik ontvoerd door hongerige vampiers?!?! ‘HEEELP HEEEELP!!!!’ schreeuw ik en ik bons zo hard mogelijk tegen de deur aan.  Het helpt helemaal niks. Dan pas zie ik de metalen stoelen staan. Misschien helpt dat!!! Ik pak de stoel en smijt hem tegen de deur aan. De stoel breekt in twee stukken en ik kijk er met open mond naar. Dit meen je toch niet! Naja, de andere 2 stoelen gooi ik dan ook maar kapot tegen de deur. Boos en verward ga ik op de tafel zitten. De stoelen zijn immers kapot. Niet veel later gaat de deur open. Ik kijk op. Een vrouw, het meisje van net en een erg knappe jongen komen binnen gelopen. ‘Hallo nieuwe special.’ zegt het meisje van net nu wat vrolijker. ‘Special?’ zeg ik verbaasd. ‘Zo noemen we de mensen met speciale krachten.’ zegt de vrouw. Nu begrijp ik het iets beter. *KUCH KUCH* ‘We gaan je verhoren.’ zegt de vrouw daarna. Ik schrik. Ik heb toch zeker niks fout gedaan! ‘Bedankt Hope.’ zegt de vrouw opeens. Ik kijk naar het meisje en zie dat ze de stoelen weer heeft gemaakt. Nu moet het verhoor dus gaan beginnen.

 

*Tijdsprong tot na het verhoor*

‘En hier is je kamer.’ De jongen van net wijst naar een deur met een leeg naamkaartje. Hij overhandigd me een sleutel en loopt daarna weg. De jongen was trouwens nog knapper van dichtbij! Hij had een flinke massa spieren en leuk blond haar. Rauw, ik hou wel van dat soort jongens. Ik open de deur en zie een simpele kamer staan met een twijfelaar, een bureau en 2 kasten. Ik denk 1 voor boeken en 1 voor kleren. Ik besluit om maar te gaan slapen. Ik ben een beetje heel erg moe geworden van al dit gedoe! Ik ga liggen en val langzaam in slaap.

Na een tijdje word ik wakker van een harde schreeuw. Ik hoor voetstappen en de stem van die ene jongen. HOPE! Gaat het wel??? Tsss, die Hope is echt een baby! Dit is toch niet te geloven. Ze wordt gewoon schreeuwend wakker, midden in de nacht! En maakt iedereen daarmee gelijk wakker. Belachelijk toch. Als ik zeker weet dat het stil is ga ik weer slapen. Slapen in deze vreemde wereld. Wacht eens even. Weet mijn moeder waar ik ben. Wat als ze de politie heeft gebeld. Nog steeds panikerend val ik uiteindelijk in slaap. een diepe droomloze slaap