- Sehun -
Herkes kendisini tanıtmış ve merakla bekleyen gözleri beni bulmuştu. Tam olarak nerden başlamalıydım? Çocukluğumdan mı, ergenliğimden mi yoksa ilk aşık oluşumdan mı?
-Her şeyi bilmek istiyoruz.
Dedi Kyungsoo içimi okumuşçasına. Derin bir nefes alıp kafamı salladım.
-Ben daha çocukken okulda hep dışlanırdım. Herkes gibi değildim. Görünüşümün farklı olduğunu söylerlerdi, ben hariç tüm çocuklar sevimli bense bir seri katil kadar sert ve boş bakışlara sahiptim, hala öyleyim. Bilerek yaptığım bir şey değildi tabi bu ama o yaşlarda çocukların da bunu anlamasını beklemiyordum. Beni sevmiyor değillerdi, sadece korkuyorlardı. Her neyse liseye kadar yalnızdım. Lisede artık herkes büyümüştü, bakışlarımın ardını görebiliyorlardı. Ya da öyle söylüyorlardı. O yıllarda bir rehber hocamız vardı, bize bir test getirdi. Test dediğimde internetten öyle çıkarmış getirdi işte, çözün, dedi: çözdük. Sonra olanlar oldu zaten, sorular normal sorulardı ama cevaplar cinsel yönelimle ilgiliymiş. Ben homoseksüel ağırlıklı çıkmıştım sonuçta ve sonuçlar ailelere de yollanmış. O gece yediğim dayağın haddi var hesabı yok. Daha sonra annem ikna etti herhalde babamı, babam testi aldı, bir de evde çöz, dedi. Ben de çözdüm ve yine homoseksüel çıktım. Yüzdeliğimde öyle düşük bir şey değildi baya %93 mü ne çıkmıştı. Babam daha çok sinirlendi tabi, bir de itibarını düşünüyor. Ona göre bu öğrenilirse büyük rezillikmiş. Oh Holding'in sahibi babam. O zaman Busan'da bir, Seul'de iki şirket vardı; şimdilerde daha da büyümüş; Çin'de iki şirket varmış. Her neyse asıl düşündüğü şirket olduğu için beni hiçe saydı, İtalya'ya sürgün etti. İtalya, güzel yer ama bir yerden sonra parasızlık ve açlık sizi kasıp kavurunca o kadar da güzel gelmiyor. Beş parasız İtalya sokaklarında konakladıktan sonra dans etmek geldi içimden, deli gibi dans ediyordum bir gün ve tuhaftır ki insanlar önüme para atıyordu. O zaman bunu ekmek teknem olarak kullanmaya başladım. Zaman geçtikçe daha çok geliştirdim kendimi ama insanlar da artık alışmıştı bana bu yüzden mekan değiştirdim. Floransa'daydım, Eski Saray'ın (Palazzo Vecchio) önünde dans ediyordum artık. Oralar işlek olur, turistler falan sık geliyordu, iyi para kazandım. Motel ücretleri de pahalıydı tabi ama olsun. Bir gün yine dans ediyorum, kavurucu bir sıcak var, nerdeyse akşam olacak ama ben hiç para kazanamamışım. Yumdum gözlerimi dansıma devam ediyorum derken kalabalıktan bir ses geldi, şarkıma eşlik ediyordu. O gün tanıştık koruyucumla. Beni her şeyden koruyacağını söyledi bu yüzden ona 'Suho' diyordum. Hayatımda hiç aşık olmamıştım ama bunun aşk olduğuna o kadar emindim ki, babam beni iyi ki sürmüş, diyordum artık. Bu mutlu günlerim de kısa sürdü, yaklaşık bir buçuk ay...Babalar hep acımasız mı olur yoksa bana mı garezleri var bilmiyorum ama Suho'nun babası ona dönmesini söyledi. Şirketin başına geçmesi gerekiyordu artık, onlarda babamdan aşağı değiller bu arada, maddi açıdan tabi. Neyse, Suho gitti. Geleceğim dedi, iki ay bekledim ama daha fazla sabredemedim, ben geldim. Onu bulmaya kararlıydım ama Seul kocaman şehir nasıl bulayım? Belki dedim ünlü olursam ben onu bulamasam da o beni bulur. Gerçi beni hatırlıyor mu, benim her an onu düşünmem gibi o da beni düşünüyor mu bilmiyorum ama bir umut işte...
Sonunda sustuğumda derin bir sessizlik oluştu. Kimse ne diyeceğini bilmiyordu. Bense şaşkındım, bu kadar rahat ve düzgünce her şeyi anlatabileceğimi sanmıyordum doğrusu. Baekhyun elini dizime koymuş konuşmaya hazırlanıyordu ki Kyungsoo'nun çalan telefonuyla susmak zorunda kaldı.
Sadece Kyungsoo'nun sesi vardı geniş salonda. Ne hakkında konuştuğunu anlamam zor olmadı ama dikkatimi de çekmedi, klasik şirket işleri işte.
Telefonu kapatıp bize döndü:
-Şirkete uğramamızı istiyorlar, bir gidip bakalım. Sehun, uyandığın oda sen ve Baek'e ait beraber yukarı çıkın, Baek sana dolabını göstersin. Hızlıca bir duş al istersen ve temiz kıyafet giyebilirsin.
Onu kafamla onaylayıp "tamam" diye mırıldanmamın ardından Baek koluma girmiş beni yukarı sürüklüyordu.
