" အန်တီ သွားပြီကလေး နဖူးလေးကိုနမ်းခဲ့တယ်နော် ချစ်တယ်ကွယ်"
အိပ်ယာခင်းပေါ်ကစာငယ်တစ်ခုကို အသာအယာယူလိုက်ရင်း ပျင်းကြောလေးဆန့်မိသည်။ သာယာတဲ့မနက်ခင်းလေး ဘာလိုလိုနဲ့ဒီကိုရောက်နေတာရက်တွေကြာနေပါရောလား။မျက်နှာသစ်ကာ ကော်ဖီပူပူတစ်ခွက် နဲ့ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်လေးကိုစားပြီးလုံလုံ့ကိုခေါ်ကာ
ခြံထဲဆင်းလာလေသည်။
" ဟိတ်မေဘယ်"
တစ်ဖက်ခြံစည်းရိုး ဆီကနေခေါ်သံကြားရ၏။ သူရအောင်ဖြစ်သည်။ သူ့ကြည့်ရတာ ဆေးတွေပေနေ၏။လှေကားနှင့် ခြံစည်းရိုးနံရံကိုဆေးသုတ်နေသည်ထင်သည်။
" ဪ အင်း"
အန်တီဆူမှာစိုးနေသော ဒီကောင်မလေး ပြန်စကားမပြောသော်လည်းမကောင်းချေ။
" ငါ ဟိုနေ့က ကြာဆံချက်လာပို့သေးတယ် အန်တီက နင်အိမ်မရှိဘူးပြောလို့"
"အင်းဟုတ်တယ် "
"အေးပါ ခဏနော် ငါ ရေချိုးပြီးလာခဲ့မယ်"
ငြင်းမည်ပြုသော်ငြား သူရအောင်ကမရှိတော့ မတတ်သာတဲ့အဆုံး အိမ်ထဲဝင်ရလေသည်။ ခဏနေတော့ရောက်လာပါပီ ။ အိမ်ဖော်မလေး ၃ယောက်ကိုအနားမှာသာနေပေးဖို့မေဘယ်မှာထားရ၏။
သူရအောင်ရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းရဲ့ခုံလေးတွင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ တစ်ဖက်ကခုံမှာမေဘယ်နှင့်အတူ အိမ်ဖော်မလေး ၃ယောက်ကထိုင်၏။
" ဪ အမတို့ လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်လေ ကျနော်က မေဘယ့် သူငယ်ချင်းပါ"
"ရပါတယ်ရှင်"
"အမတို့ရှိနေတော့ ကျနော်စကားပြောရတာနည်းနည်းအန်းတန်းတန်းနေလို့"
"ရပါတယ် ပြောစရာရှိတာပြောပါ ကျမတို့ကလဲ မမလေးအနားမှာနေပေးမှဖြစ်မှာမို့ပါ"
သူရအောင်လည်း ရှက်ကာ ဧည့်ခံထားတဲ့ကော်ဖီလေးကိုသောက်ရလေသည်။
"တီ တီ တီ"
"ဒုက္ခပဲအန်တီပြန်လာတာများလား"
ရင်ထဲမှာစိုးထိတ်မိ၏ ။ ထိုသို့စကားပြောနေသည်ကိုမြင်လျှင်ခမ်းစိတ်ဆိုးပေမည်။
YOU ARE READING
အန်တီ့ရဲ့ရတနာ
Romanceအန်တီက ပန်းကလေးကိုမခြွေဘူး အမြဲတမ်းလှပနေအောင် အပင်ကလေးမှာပဲထားမယ်။ ပြီးတော့ဘေးကနေရေလောင်းပေါင်းသင်ပေးမယ်။ သိပ်လှတဲ့မင်းကိုငေးကြည့်မယ်။ စိတ်ကြည်နူးစရာကောင်းတဲ့မင်းရဲ့ရနံ့လေးကိုလိုချင်တဲ့အခါ မင်းရဲ့ပွင့်ဖတ်ကလေးတွေကိုနမ်းရှိုက်မယ် ဒီလောက်ပါပဲ။
