Kafamdaki Balıklar

Çıkmaz Batak

Islak çimlere çıplak ayaklarımla basıyorum.

Karıncalar beynimi şeker gibi kemirirken,

En mütevazi uçurumun dibinde duruyorum.

Rüzgar beni aşağı atmakla atmamak arasında,

Havadaki kalabalıktan nasibimi alıp,

Kuşun biri omzuma sıçtıktan sonra,

Gülüyorum deli gibi, kocaman bir kahkaha...

Kahkahanın sonu gözyaşına dönüşünce,

Tepkisiz bedenimin aklıma gelmeyen duyguları,

Hayatın denklemlerini hesaplamakla uğraşan beynim,

Varlığımla, denize atlamadan boğuşan ben

Dayanılmaz çilenin verdiği o aptal huzur...

Kime kızgınım? 

Biliyorum, kendime...

Gölgelerin arasında çiçek gibi gezinirken,

Ruhumu kaptırdım bir gölgeye...

Çıkmaz bir batak gibi çaresizdi kalbim.

Yine ben yaptım, kendimi gölgelerin arasına,

Acımadan ben attım. 

Ve atladım.

Sanatın kollarında can buldum,

Kelimelerin büyülü dünyasında,

Parmak uçlarım ve beynim uyuşana kadar

Yazdım.

Benim çıkmaz batağım, sanatım.

Burada mutluyum, burada ben bir sardunyayım.

Parlayan, sarılı turunculu garip ve anlaşılmayı beklemeyen,

Bir sardunya...

Sevgilerimle...

İpek Özpınar - 07.01.2022

Antalya