İnsanların hapishanesi kalabalıklar, balıkların ise akvaryumlar... Nereye gitsen çarparsın kafanı. Mesafesi dar olan camlara, aşklara belki de bir su damlasına...
Su sonsuzluk hissi verse de öyle hissedemezsin. Eğer bir balık öteki balığı sevmezse, suya geçer nefreti. Artık o, ötekiden fazlası değildir. Sadece bir öteki...
Yalnızken değil de insanların arasında çürür ruhun. Her şeyin tam gibidir ama kalabalıkta anlarsın, eksiktir ruhun. Kahkahalar siyah, siyah ruhlar... Kapkara insanlar.
Yaşamak mı fazla gelir, yaşadıkların mı? Bilemezsin. Ne istediğini bir türlü bilemezsin. Belki de sadece mutlu olmak istersin. Mutluluk, istemediğinde gelir peşinden.
Çabalama.
Sevgilerimle...İpek Özpınar
13.02.2019/ Antalya
YOU ARE READING
Kafamdaki Balıklar
Poetry"Ufuk çizgisini çekip alsam, Bana gökyüzünü bulabilir misin? Kalbimden geçen şiirleri, Benimle söyler misin?" İyi okumalar, sevgiler İPEK ÖZPINAR
