Anlaşma {Mpreg}

17

Bazen kör bir karanlıktan geçer ruh,anlamaz zihin yargılar, aslında varması gereken noktaya ulaşabilmesi içindir tüm o karanlık yollar '

Ediz'

Kulaklığımı çıkarıp masaya bırakırken bacağımın birini kendime çekip ayağımı oturduğum yumuşak çalışma koltuğuna koymuştum, parmaklarım dizimin üzerinde gezinirken altımda ki  pijamanın yumuşaklığında oyalandım, satendi, benim için aldırdığı yatak kıyafetlerinin bir çoğu satendi,çok severdim ve Kurt gibi bir adamın bunu denk getirebilmiş olması ilginçti.

'neler düşünüyorum'

Eğilip çenemi dizime dayayıp ders izlemekten yorulmuş gözlerimi kapattım. Gözlerim kapalıyken parmaklarım saçlarımı karıştırıp gözlüklerime uzandı. Çıkarıp masaya bıraktım, gözlerimi tekrar açtım.

"Yorucuydu bu. Umarım arayı kapatmayı başarırım"

Sıkkınlıkla başımı çalışma odasının kapısına çevirip bu defa yanağımı dizime dayadım.Yine in cin toptu.

'hayatımı çaldın şimdi de köşende takılıp ders çalışmama izin mi veriyorsun?'

'nereye varacak bu intikam oyunu bakalım'

Kendi kendime mırıldanmayı bırakıp
yerimde doğrulup ayağa kalktım, bilgisayarı kapatıp masanın üzerini toparladım. Almam gereken notları kolumun altına sıkıştırıp kapıya yürüdüm.

Uykum gelmişti ve tek isteğim Kurt'la karşılaşmadan yatıp uyuyabilmekti.

Telefonu çevirip ekranı açtım, en son konuşmamızdan sonra Fırat ve Zeynep'ten ses çıkmamıştı.

Bu normal değildi aslında.

Bir iki tuşa basıp Fırat'ı aradım.

'aradığınız kişiye şu an...'

'nasıl '

Kapatıp bu defa Zeynep'i aradım.

'aradığınız kişiye şu an...'

'? '

Bunun tek bir anlamı vardı.

'lütfen aklıma gelen şey olmasın lütfen'

Tek tek cafede ki diğer çocukları tuşladım. Sadece Kağan'a ulabilmiştim ve Kağan da haberi olmadığı söyleyince bir şey belli etmeyip endişe ile kapattım.

Hızlıca kapıya yöneldim. Bir çaresini bulup onlara ulaşmam gerekiyordu.
Ama Kurt beni asla salmazdı.
Yardım istesem etmeyeceğine de emindim. Benden, abimden, ailemden nefret ediyordu.

Tek çarem kalıyordu geriye.

Kaçmak. Ama nasıl?

Aniden kapı açılıp içeri yüzünde ki garip ama soğuk olan ifadesi ile Mahmut girince durdum.
Sanki yüzüme bakıp niyetimi anlayacakmış gibi ifademi normal tutmaya çalıştım ama göz göze geldiğimiz de  onda ki  garipliği farkettim.

"Ediz, nasıl? çalışabildin mi rahatça?"

Kaşlarım çatıldı.Sakin görünüyordu
ya da sakin görünmeye çalışıyordu .