Her Tears

CHAPTER 7

Umalis ako kama at agad na tumakbo palabas.

I need someone who can help me. Di ko na kayang magisa, di ko na kaya feeling ko sasabog na ako. Kapag di ko nailabas toh baka masaktan ko ang sarili ko, ayokong umabot sa punto na saktan ang sarili ko ng paulit-ulit hanggang sa mawalan na ako ng pakiramdam.

Sobrang sakit nahihirapan na'ko, nasasaktan na ako ng sobra. Gusto kong makalimot, gusto kong magpahinga at magkaroon ng kapayapaan kahit saglit lang.

I click the door bell habang umiiyak. Kakapalan ko na ang mukha ko, dahil sa oras na'to siya lang ang malalapitan ko at wala ng iba.

Nagdoorbell pa ulit ako ang tatlong beses, pinunasan ko ang luha ko at huminga ng malalim.

After a minute bumukas ang pinto at nagulat nang makita ako. I look at his eyes and I saw his confusion.

"What happened?" Tanong niya ng puno ng pagaalala.

"C-can y-you he-help me? Please?" Sabi at pilit na pinapigilan ang paghikbi pero yung luha ko ay tumulo na naman.

I wait for his response for almost 10 seconds but he didn't say anything. Instead he pull me closer to him and hugged me so tight.

I was so shocked but his warm body make me feel comfortable and safe. I cried once again and hug him back.

"Sssshhhh"

"N-nahihirapan na'ko... *huk*... Ayoko ng u-umiyak p-pero ang h-hirap p-pigilan... *huk*... T-tulungan m-mo k-ko p-please"

Tinapik-tapik niya ang likod ko at hinaplos ang buhok ko na parang sinabi niyang 'nandito lang siya kaya wag akong magalala'. He hugged me more and I hugged him too.

Pakiramdam ko ligtas ako sa kanya, na siya ang tagapagligtas ko. Pakiramdam ko matagal ko na siyang kilala at ganun din siya sa akin, It's weird but I'm saying what I am feeling right now.

Humiwalay siya sa pagkakayap sa akin at pinunasan ang mga luha ko gamit ang palad niya.

"I'm here okay? I'll help you. Di kita pababayaan nandito lang ako sa tabi mo" tumango ako sa sinabi niya at ngumiti.

"Do you have liquor? I want to drink, I can't sleep so I need that" sabi ko.

"Sige bibili ako sa baba at ikaw hintayin mo'ko sa loob ng condo ko okay? Babalik ako agad"

I enter to his condo and sat in couch. He give me water before he go to his room. Nang lumabas siya may suot na siyang jacket.

"Wait me here" he said and I just nod.

While waiting bumalik ulit sa akin ang mga alaala ko kay Gerald noon. Ganito kami dati, nagiinuman sa condo niya or sa condo ko, naglalaro ng kung anu-ano, nanonood at madalas ay nagkwekwentuhan.

I smiled bitterly when I remember those moments. Moments when I am still happy with him, moments when he still happy and contented with me.

My traitor tears flows down again so I wipe it quickly. Bumuntong hininga ako at sumandal sa sofa.

Kailan kaya matatapos ang lahat ng 'to? Nakakapagod ang mabuhay ng ganito. Yung tipong may bigat sa puso mo, yung bawat kilos mo at tingin sa paligid may naaalala ka. Ang sakit. Nakakapagod. Nakakapanlumo.

Andrei took 15 minutes before he comeback. Pagbalik niya may dala siyang beers and fried chicken.

I get the beer and open it. Ininom ko ito ng isahan at nilapag ng wala ng laman, I get another one and open it  again. Andrei was shocked from what he saw.

"Heyyy it's not water" he said

"Alam ko" pambabara ko

"Alam mo pala ehh bakit kung uminom ka  parang tubig 'yang iniinom mo?"