ကောင်းကင်ချစ်ကြိုး

အပိုင်း ၅

ကောင်းကင်ဘုံမှ ကျိန်စာသင့်နေသော မြေခွေးရိုင်း တစ်ကောင်ကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရပြီးကတည်းက လင်းဟွိုင်သိလိုက်သည်က ၎င်းမြေခွေးရိုင်းများသည်အလွန်လျင်မြန်သည်ဟုပင်။ ထို့ကြောင့် ပိုပြီး သတိထားရမည်ဟု သူတွေးနေမိသည်။

"ဟိုမှာ. . ."

လက်ညှိုးလေးညွှန်ကာပြောလာသော ရှချန်ကြောင့် လင်းဟွိုင်၏ အတွေးစ ပြတ်သွားသည်။ ညွှန်ပြနေသည့်နေရာ ကြည့်လိုက်တော့ ယုန်ဖြူဖြူ တစ်အုပ်ပင်။

ကျောင်းအုပ်ကြီးဖန်ပြောလိုက်သည့်အထဲတွင် ယုန်ဖြူလေးများကိုလည်း သယ်ဆောင်လာရမည်ဟု ပြောလိုက်သည်မဟုတ်ပါလော။

"ငါတို့သူတို့ကိုခေါ်သွားရမယ်၊ ကြာကြာနေရင် သူတို့အတွက်လည်း မြေခွေးရိုင်းတွေရဲ့ အန္တရာယ် ရှိနိုင်တယ်"

ထိုသို့ ရှချန်ကပြောလာသည့်အခါ လင်းဟွိုင်၏ မျက်နှာတွင် ခပ်တွေတွေ အရိပ်အယောင်တချို့ဖြတ်သန်းသွားသည်။ ရိပ်မိလိုက်သော ရှချန်သည် လင်းဟွိုင်၏ မျက်ဝန်းများကို စိုက်ကြည့်ကာ-

"ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ တစ်ခုခုများ ပြဿနာရှိလို့လား"

လင်းဟွိုင်တွေးနေသည်က ထိုယုန်များကို မည်သို့ခေါ်ဆောင်သွားမည်ဆိုသော အကြောင်းပင်။ သူက ထိပ်သီးမျိုးနွယ်စုမှ သခင်လေးဖြစ်သည့်တိုင် မျိုးမစစ်ဟု သမုတ်ခံထားရသူ ဖြစ်သည့်အတွက် နေရာများစွာ၌ အနှိမ့်ချခံရသည်။ ဆိုရလျှင် ယခု ယုန်များကို သယ်ဆောင်သွားရန် သိုလှောင်အိတ်လိုမျိုး လင်းဟွိုင်ထံတွင် မရှိပါ။

"မင်းယုန်လေးတွေကို သဘောမကျဘူးလား"

လင်းဟွိုင် အလျင်အမြန်ခေါင်းယမ်းပြီး-

"မဟုတ်တာ ငါတွေးနေတာက..."

"စိတ်မပူပါနဲ့၊ ငါ့ဆီမှာ သူတို့ကို ထည့်ဖို့ သိုလှောင်အိတ်ပါတယ်"

"အင်း"

လင်းဟွိုင်သည် ရှချန်၏ အကူအညီ ယူလိုက်ရခြင်းကို အနည်းငယ်တော့ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်သွားသည်က အမှန်ပင်။

"သွားကြမယ်"

အစပိုင်း၌ တည်ကြည်သည်ဟု ထင်ရသည့်တိုင် လင်းဟွိုင်ရှေ့တွင် ရှားရှားပါးပါး ရွှင်မြူးပျော်ရွှင်နေသော ရှချန်၏ ပုံရိပ်လေးသည် လင်းဟွိုင်၏ စိတ်တွင် နေရာယူထားနိုင်သည်ဆိုသည်ကတော့ အမှန်ပင်။