Κεφάλαιο 4

235 11 0
                                    

ΑΘΗΝΑΣ POV

Μετά το σχολείο πηγα στο σπίτι. Όταν μπήκα μέσα ειδα την μητερα μου να κάθεται στον καναπέ και να με κοιταει με νεύρα. Ωχ. Μαλλον τα εμαθε

"Καλως την"

"Γεια σου μαμα τι κανεις" ειπα κάνοντας την ανηξερη

"Εγώ καλά για εσένα δεν ξέρω σε λιγο"

"Γιατι το λες αυτό μαμα"

"Γιατι με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής σου"

"Αλήθεια πως και έτσι; Τι κάνει αυτή η ψυχή; Τον έχω χάσει τελευταια"

"Μην μου το παίζεις εμένα ανηξερη μην σε πάρει και σε σηκώσει"

"Ωχου μωρέ μαμα μην αρχίζεις πάλι"

"Άσε τα μωρέ μαμα και σοβαρεψου επιτέλους κοντεύεις 18 χρονων γαϊδούρι και ακόμα κανείς σαν 5χρονο"

"Μανα δεν φταιω εγώ η άλλη το αρχισε πρωτη"

"Έχει σημασία; Εσύ ήταν ανάγκη να αντιδράσεις ετσι;"

"Ναι γιατί μου την λέει συνέχεια"

"Σοβαρά νομίζεις ότι είναι δικαιολογία αυτη; Άκου να δεις Αθήνα φρόντισε να βαλεις μυαλο. Αμα δεν ηταν ο διευθυντης θα είχες μια αποβολή απο εδω μεχρι απεναντι. Δεν θα υπαρχει παντα καποιος να σωζει την κατασταση,πρεπει να μαθεις να αναλαμβανεις τις ευθυνες των πραξεων σου και να πας και στο κορίτσι να ζητήσεις συγνώμη "

"Μανα δεν με παρατάς εγώ με αυτό το τσοκαρο αποκλείεται να τα βρω ΠΟΤΕ και μια χαρά ξέρω να αναλαμβάνω τις ευθυνες μου"

Ειπα και σηκώθηκα να φυγω. Είχα τρομερά νεύρα και για όλα αυτα φταίει αυτη η ηλιθια. Πραγματικά αμα την πιάσω στα χέρια μου θα την σκίσω την ηλιθια. Πήρα τηλέφωνο την Χριστίνα και της ειπα να συναντηθούμε

"Ελα ρε τι εγινε πως και πηρες;"

"Σκατα εγινε τσακώθηκα με την μανα μου επειδή έπαιξα ξύλο με την ηλιθια την βλαμμένη το τσοκαρο"

"Όπα ρε ηρέμησε λίγο πως κανεις ετσι;"

"Ασε με ρε Χριστινα ολο προβληματα μου δημιουργει απο την μερα που την γνωρησα"

"Λοιπον ηρεμησε και πες μου που εισαι"

"Στο αμφιθεατρο"

"Ωραια περιμενεμε εκει θα παρω και την Κωσταντινα"

"Καλα"

Μετά από λίγο εμφανίστηκαν και οι δυο. Τους εξήγησα τι εγινε με την μητερα μου

"Πραγματικά μου έχει σπάσει τα νεύρα και η μάνα μου και η Φαιη"

"Ελα ρε μην κάνεις έτσι για την Φαιη δεν αξίζει αστην" μου είπε η Κωσταντινα

"Τέλος πάντων αφήστε τα δικά μου και πείτε μου τα δικά σας για πείτε,κανένα νεο;"

"Εγώ δεν έχω να πω κάτι τα ιδια" απαντησε η Χριστινα

"Εγω εχω να σας πω κατι"

"Τι;" απαντησαμε ταυτοχρονα εγω και η Χριστινα

"Εχετε δει τον καινουργιο στο αλλο τμημα τον Γιωργο;"

"Ναι εγω τον ξερω" της απαντησα

"Αυτος ο μουναρος; ναι και εγω τον ξερω"

"Ναι. Μου ζήτησε να βγουμε"

"Τι;"

"Πλάκα κανεις"

"Όχι καθολου"

"Αντε με το καλό" της ειπα και σκάσαμε όλες στα γέλια

Κάναμε δυο,τρεις βόλτες ακόμα και εφυγα για το σπίτι











I wanna to be yours foreverWhere stories live. Discover now