P R O L O G U E

10 2 2
                                    


I WAS in my boss's office when the door suddenly opened and I thought it was Enzo so I immediately stood up and looked at it. I was surprised for a moment because is not Enzo, it was his mother and she walked sophistically as she entered the room. Mas nangibabaw na ang galit ko sa kanya ngayon, mas lalo pa yatang madadagdagan dahil sa dami na ng kasalan niyang ginawa sa 'kin.

"What are you doing here? Why are you still here? Didn't I tell you to stay away from my, son? You are not the one who deserves him, not the one who is of low class. At hindi ka tangap-tanggap sa kung anong estado ng anak ko!" she said angrily to me.

Anak? Ha! Kung makatanggol parang walang iniwan ha! Psh!

I didn't speak, I just listened to her insulting words to me again.

Gusto ko ng sabihin sa kanya lahat, kung anong klaseng ina siya, kung paano niya insultuhin ang anak niya ng harap-harapan, samantalang sa pangalawang pamilya niya parang kuting sa sobrang amo ng mukha. Sobrang anghel kung ituring ang mga anak sa pangalawa. At kung gaano siya kawalang kwentang Ina, na basta nalang iniwan ang anak sa ampunan at nagawang iligtas ang iba kaysa sa sariling anak.

May inilabas siyang cheque..."How much do you want? 1 million? 2 million? Name your price? Just stay away from my son and never show up again!" Alok niya sa 'kin, kung makawaldas ng pera wagas, ako nga na halos ang tipirin ang sahod may matira at maipon lang.

Kailan ka ba magbabago? Alam ba nila na may anak ka? May may pamilya ka talaga no'ng una pero inabuso mo?

Simula ng tumungtong ako sa kompanyang 'to wala na siyang ibang ginawa kundi ang insultuhin ako. Siguro no'ng una matatanggap ko pa at pinapalampas ang lahat ng iyon, pero ngayon na naalala ko na, gusto kong ibalik sa kanya ang lahat ng mga pinaranas niya sa 'kin.

Hanggang ngayon pera parin ang mahalaga sayo.

"I don't need your money. Is that how you really look down on me, MADAM," diniinan ko talaga ang panghuli... "Pansarili mong interes lang ang mahalaga sayo, pera lang ang mahalaga sayo, nagtatrabaho ako ng maayos dito."

"I don't need your opinion. All I want is for you to stay away from my son!" she shouted, if this office wasn't really sound- proof, we would have heard us arguing outside.

"At hindi ko rin kailangan ng pera niyo!" pabalik na sigaw ko sa kanya.

"Wala ka talagang respito!"

"Ako pa talaga? Sino ba ang nakikialam? I'm quietly working here, but I'm already full of insults to you, subukan mo muna kaya akong kilalanin?" Gusto kong ipamukha sa kanya na hindi na ako magpapa-api sa kanya.

"Ba't ko kilalanin ang isang katulad mo?" Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, at pang-iinsultong tingin na naman. "Ako ang dapat mong kilalanin!"

I smirked... "Hindi na kailangan PO, dahil kilalang-kilala nakita. Wala ka paring pinagbago sa totoo lang, tingin ko pa nga mas naging malala na."

"It's good that you know me. And if you're here because of my son, go home you're just wasting your time and don't come back, alright. Because you know why? Because he was with that woman I wanted for him and they were dating," she said with a silly grin, like she's really desperate to take me out of their lives, especially to her son.

I was slightly surprised and felt a sudden pain, but I tried not to notice it to her. Parang alam ko na kung sino ang tinutukoy niyang kasama nito. I was hurt but I still tried to fix myself in front of her.

Dreams Between Nightmare (ON-GOING)Where stories live. Discover now