Birbirlerine kalplerini tamamen emanet ederek çıktıkları evlilik yolunda Tugay'ın değişen tavırları, Ece'nin her seferinde kırılan kalbi sonucunda bu iki genci uzun bir ayrılık karşılamıştır.
Yarı textingtir. Bölümler kısadır. Zaman geçirebileceğini...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌅
11 Ay Önce
"Ece..."
Kapının dışından gelen sesi duymamak için kulağını daha çok yastığa bastırdı. Duymak istemiyordu hiçbir şeyi... Ne ismini ne de o aşık olduğu sesi.
Tek derdi acısını sonlandırmaktı. Kalbindeki ağrıyı geçiremiyordu. Nasıl kaybetmişti bebeğini?
Onu ne kadar süredir beklediğinden haberi var mıydı?
Yaşlar tekrar yanağından süzülüp yastığı ıslatırken yatakta daha da küçüldü. Zaten zayıf olan vücudu son günlerde iyice cansızlaşmıştı. Yataktan çıkası gelmiyordu. Sadece yas tutması lazımdı. Kaybı için hüznünü yaşamalıydı.
"Ece!" Adım sesleri daha da yaklaştı. "Uyudun mu?"
Yanıtsız bırakmaya devam etti. Tugay ağır hareketlerle yatağın etrafında dönüp pencereye doğru uzanan karısının yanına vardı. Kızın dolmuş, açık yeşil gözlerini gördü ilk önce.
"Yine mi ağlıyorsun?" dedi bıkkınca. "Geçmedi mi hala regl ağrın." Günlerdir olduğu gibi yine büyük bir sessizlikle karşılaştı. "Niye konuşmuyorsun? Niye ağlıyorsun?"
"Sessiz olur musun?"
"Neden ağlıyorsun Ece?"
Yeşilleri hafifçe kocasına kalktığında her şeyi anlatmayı düşündü. Bebek sahibi olduklarını ama onu kaybettiklerini söylemeyi düşündü. Bir çocuk istemese bile üzüleceğini, kalbinin kırılacağına inanmak istedi.
Hafifçe yatakta doğruldu. Sırtını başlığa yaslarken sürekli yatmaktan kemikleri uyuşmuştu.
"Oturur musun?" dedi pürüzlü bir sesle. Gece gündüz ağlamaktan boğazı acıyordu.
Yatakta biraz daha kayıp Tugay'ın büyük bedeni için yer açtı. Kendi derdine o kadar düşmüştü ki kocasının nasıl olduğu umurunda değildi. Sadece yatağa kadar kahvaltı ve yemek getirdiğinde ağzına birkaç lokma koyuyor kalan tüm gün de ağlayarak uyuyordu.
Tugay da yanına oturduğunda kolunu omzuna atıp genç kızı kendine çekti.
"Askeriyeye gitmeyecek misin bugün?"
"İzinliyim." dedi karısının saçlarına bir öpücük kondurup.
"Neden?"
"Sen rahatsızsın diye... Yanlış hatırlamıyorsam evlenmeden önce de regl ağrıların böyle oluyordu. Şimdi neden tekrar nüks etti ki? Yarın biraz daha iyi olursan doktora gidelim mi?" dedi tek nefeste. Yaklaşık beş gündür doktora götürmek istiyordu ama Ece diken gibiydi. Çok normal bir şey söylese bile tersleniyordu.
"Sadece sarılmanı istiyorum." dedi göğsüne sokularak. Bir yandan da dudakları titriyordu çünkü Tugay regl tarihlerini bile unutmuştu. Oysa daha iki hafta önce de regl olmuştu. Evlilik hayatları sanki sekteye uğruyordu ve Tugay da bile isteye kendisiyle beraber olmuyordu. Bebek konusu açıldığından beri böyleydi.
