KİMSE BİLMESİN +18

ÜZEL BÖLÜM

Bakın kim geldi?

Nasıl geldi?

Koluna kimi takıp da geldi?

🔥

VOLKAN HANZADE...

Nightblue...

Her şey onu mavi gece kulübünde görmekle başlamıştı. Ben yine eğlencemin peşinde tamamen zevkime düşkün olduğum bir gece de bir kadının ona attığı tokatı görmem içimde farklı iki bir şeyleri hareketle geçirmişti.

Bir kadın bir kadına neden tokat atardı?
Pekala tokat atılan kadın neden bu kadar güzeldi? Dahası ve önemlisi müzik bile kısılmış herkes onlara bakarken o nasıl kendinden emin durup ona nefret dolu bakışlarla bakan kadına gülebiliyordu?

Sesini dahi duymadım. Yüzünü gördüm ve o gece bu gece kulübünü satın aldım.

Bu kadın bana gelsin istedim. Benim inime inmiş olmasını istedim.

Locasının var olduğunu öğrendim. Kim olduğunu öğrendim ve işte o an gereken işlemleri hallettim.

Tamam okulu satın almadım belki ama bir ihtimal şirketlerinde hisse almış babamı fark ettirmeden buna ben yönlendirmiş olabilirdim.

Ama yine de onun karşına hemen çıkmadığım gerçeği vardı. Belki benim kollarımda sayısız kadın gördü. Belki de fark etmedi.

Bir gün öncesinde yatağımda olan bir kadının ona niye tokat attığını hala bilmiyordum.

Belki bir tokattı bana yol gösteren, olamaz mı?

🔥

"Sen kafayı yemişsin?" Çıplak göğsüme inen şaplakla iç çekip kucağımadaki sevgilime baktım. "Volkan sen kafayı yemişsin." Yememiştim. Sanem sadece abartıyordu.

"Hayır." Düz bir sesle konuşmam onu her zaman sinirlendirdiğini bildiğim için de devam ettim. "Sen yine abartıyorsun." Bir şaplak daha indi. Beni zorluyordu ve sinirli halinden çıkan lavlar, iki dakika durup ciddi bir konu konuşmamıza engel oluyordu.

Biz onunla sadece yatakta ciddi konuşuyorduk galiba?

"Zenginiz." Dedim gayet ciddi bir şekilde ve siyah saçlarına parmağımı doladım. Biraz daha bana böyle sinirli bakmaya devam ederse başka bir şey dolayacaktım.

"Hatta çok zenginiz." Diye tekrarladım. Burnundan aldığı sert solukla yüzüme mala bakar gibi baktığında şuracıkta nefesini kesmesini biliyordum ya işte.

"Ne var zenginsek? Ne saçma bir açıklama bu?" Yüzünü buruşturup sevdiğim kadınsı yüz hatlarında göçükler var edince dudağımın kenarını kıvırıp ona sırıtarak baktım. Her hali güzeldi. Güzelimdi.

"Sanem." Yapma der gibi baktım yüzüne ama nafile. "Yavrum iki çocuk bana yetmez?" Tek çocuktum. Bu allahın belası bir durumdu. Belki hala annemden günde binlerce telefon alıyor, mesaj okuyor ve bir bebekmişim gibi ilgi görüyordum. Bir kaç tane yapmak akıllarına neden gelmedi diye sorduğumda annemin dolan gözleri babamın sert bakışları olmuştu.

Ben nerden bileyim annemin rahim kanseri olup benden başkasına gebe kalamayağını?

Acı oldu öğrenmesi. Bu defa ben bebek sever gibi sevdim onu. Sonra bir iki iddiaya girmesini önerdim. Tepemize çıkacağını bilsem yapmazdım.