𝐍𝐀𝐔𝐂𝐙𝐘𝐂𝐈𝐄𝐋𝐊𝐀 ;; 𝘁𝗵𝗼𝗿𝗲𝗸

𝗧𝗛𝗜𝗥𝗧𝗘𝗘𝗡;

「 POV. Emily 」

Wiem, że nie powinno się kłamać, ale musiałam. Dobrze wiem, że podobam się tamtej dziewczynie! Nie dość, że to widać to jej młodszy brat powiedział, że się jej podobam!

- Oo! Emily - usłyszałam Stasia, wychodząc z bloku - Co Ty tu robisz?

- Ooo... Byłam u kogoś - spojrzałam na niego.

- Byłaś u kogoś?... - spytał niepewnie.

- Tak. Przecież prowadzę korepetycje - zaśmiałam się, a on wypuścił powietrze jakby z... Ulgą?

- Tak... To ma teraz sens - zaśmiał się.

- A Ty co tutaj robisz? - spytałam.

- Musiałem odwiedzić mame - odpowiedział z uśmiechem.

- A gdzie Twoja siostra? - spytałam, ponieważ nigdzie jej nie widziałam.

- U mamy. Ja tak naprawdę jestem w drodze do sklepu. Miałem jej zakupy zrobić.

- Aa... No tak... - zaśmiałam się lekko.

- Może chcesz wpaść? Poznasz ich przy okazji - zapytał z nadzieją.

- No nie widzę przeszkód... - zamyśliłam się na chwilę.

- Super! - powiedział z uśmiechem - Ale najpierw chodź do sklepu - złapał mnie za rękę, po czym ruszył w jakąś stronę.

Zarumieniłam się lekko na ten gest. Nie powiem, że nie.

- Masz jakąś listę? - spytałam go, gdy byliśmy już w środku.

- Ah tak! - sięgnął do kieszeni od spodni, wyjmując z niej listę zakupów - Yyy.. Dużo tego... - powiedział, patrząc na nią.

- No... Masz rację... - spojrzałam na listę - No ale cóż... Jakoś damy radę! - uśmiechnęłam się pocieszająco.

- Tak, masz rację - uśmiechnął się, a po chwili ruszyliśmy robić zakupy.

Stałam przy lodówce, aby wziąć jajka. Nagle jednak usłyszałam głos Stasia.

- O kurwaaa! - spojrzałam w stronę skąd dobiegał krzyk i zauważyłam Stasia, goniącego wózek, który sam jedzie.

- Co jest kurwa?... - spytałam pod nosem, po czym ruszyłam w jego kierunku.

- Aaa! - krzyknął, gdy nagle się wyjebał.

- Co Ty odpierdalasz? - spojrzałam się na niego.

- Wózek nam spierdolił! Goń go! - krzyknął.

Wstał i znów ruszył za wózkiem, a ja za nim, aby nie zrobił nic głupiego...

- Przepraszam - zatrzymał mnie jakiś typek.

Chyba tu pracował.

- Tak? - zwróciłam się w jego stronę.

- Czy ten Pan jest z Panią? - wskazał na Stasia, który nadal biega za wózkiem.

- Tak... - mruknęłam.

- Może go Pani jakoś uspokoić czy coś? Nie chcemy mieć żadnych strat w naszym sklepie...

- Jasne... - uśmiechnęłam się - A przepraszam... Dlaczego wózek sam jeździ? - spytałam, ale nikt mi nie odpowiedział.

Obróciłam się kilka razy wokół swojej osi i zorientowałam się, że chłopak gdzieś poszedł.

- MAM GO! - usłyszałam Thorka.

Podeszłam do niego, po czym zaczęłam klaskać.

- Brawo - powiedziałam, śmiejąc się.

- Czemu mi nie pomagałaś? - oburzył się - Zakupy nam spierdalały! - zaczęłam śmiać sie jeszcze bardziej.

- Prze. . Przepraszam... - powiedziałam pomiędzy śmiechem.

Po chwili Thorek również zaczął się śmiać.