DELAL (berdel ile birleşen hayatlar 1 ) BİTTİ

~Cehenemin İçindeki Cennet~

~Cehennemin İçindeki Cennet~

Göz yaşı insan bedeninin ruhunda ki acıya verdi tepkidir . Kimi insan saklar güçsüzlük olarak görür saklar , kimin insan silah olarak kullanır göz yaşını

Oysaki göz yaşı ne saklanacak kadar ayıp ne de silah yapılıcak kadar güçlüydü ! Neden fiziki acı görülürken ruhun acısını kimse görmüyordu ?

Ağlayarak geçen bir ilk gece ! Baran ve Delalin unutulmaz gecesi evliliğin temeli atılan o gece ! Genç çift o gün herkes tarafından kaçınılmaz olarak görülen evliliğin ilk temelini yapmadı ! Gerdeğe girmedi ! Ama daha büyük bir adım attılar kendileri için evlilikleri için birbirilerine yaralarını gösterdiler

O Gece birbirlerine söz verdiler her daim ne olursa olsun doğruları söylemeye . Dürüst olmaya ve bu en büyük temeldi .

Delal gözüne vuran güneş ışığı ile gözlerini araladı ama şiddetli baş ağrısının buna pek izin vermiş gibi değildi , hemen acı ile geri kapadı gözlerini dün o kadar çok ağlamıştı ki bu durum da migrenini azdırmıştı .

Baranından durumu pek iç açıcı sayılmazdı hatta fazlası vardı eksiği yoktu kanepede uyudu için her yeri tutulmuştu . Bir anda kapı sesli bir biçimde çalınmaya başlamıştı sabahın köründe yeni evli çiftin odasına kim gelirdiki.

Baran ayaklandı yerde buldu tişörtünü gelişi güzel üzerine geçirdi kapıyı açtı . Gelen evin hizmetlisi Rojdar Hanımdı .

"Hayırdır Rojdar Xanım bu saate" Dedi Baran niye gelmiştiki sabahın bu saatinde avluda ne anası ne babası gözüküyordu.

"Baran Ağam beni hanımağam aradı git çarşafı al dedi benden ondan rahatsız ettim" O an baranın kafasına dank etti uykulu yarım yamalak açık olan gözleri fal taşı gibi açılmıştı ne yapıcaktı şimdi . Ortada ne bir kanlı çarşaf vardı ne de bir biriliktelik !

Vermiyeceğim !  desem anam kızı namusuz ilan ederdi doğruyu söylesem evi dar ederi her ikimizde. iki tarafı boklu değnek dedikleri durum bu olsa gerekti . "Tamam Rojdar Xanım sen git ben getiririm sonra."Dedim kapıyı kapatım .

Hızlı adımlar ile Delalin uyudu yatağa yaklaştı panik ile eşini uyandırmaya çalıştı."Ya abla salsana beni niye bu saate kaldırıyorsun off"Delalin bu hayata en sevmedi şey erken uyanmaktı.

"Ne ablası kalk Delak çarşafı istiyorlar!"Delalin duydu sözler ile kan beynine sıçradı ne demek çarşafı istemek .

"Ne demek çarşaf Baran !"Yeni uyanmış birine göre fazla sert bir sesti oturdu yatakta oturur pozisyona geldi hemen . Bu tavırları baranın yutkunmasana neden oldu . Çekinmişti Baran Ağa .

"Kanlı Bekaret çarşafı" Sesi içine kaçmıştı baranın neden utanıp Çekiniyordu bunu kendi dahi bilmiyordu .

"Benim kimseye namusum için hesap vermem ! Ortada bir çarşaf yok ! Olsaydı da vermezdim !"

Baranının konuşmasına fırsat vermeden kapı yeninden çaldı Baran yeninden kapıya yöneldi kapıyı açtı zama karşında annesi vardı . Ne ara gelmişlerdi ki daha iki dakika önce yoklardı

"Çarşaf niye verilmiyor !" Robin hanımın kendinden emin ve sert çıkan sesi benim sinirlerimi iyice germişti hızla yataktan kalktım kapının önünde konuşan Baran ve Robin hanımın yanına geldim .

"Çarşaf Falan yok ! Robin Anne biz birbirimizden emin olup bildikten sonra kimsenin sorgulamaya da hakkı yok !" sesim çok sert değildi ama kendimden emin çıkmıştı bu konu benim hassas noktamdı . Benim namusumu sorgulamak kimsenin haddine değildi !