Deney

9 - Kaçış

Elinde tuttuğu anahtarları çok geçmeden cebine koydu .

Deniz : Kimse görmemeli

Eylül : Ama Deniz .. Çalışanın başı belaya girer. Hem bize de çok yardımcı oldu .

Deniz : onun başının belaya girmesi bizim hayatımızdan daha değerli değil .

Hafifçe iç çektikten sonra tekrar konuşmaya başladım .

Eylül : Diğerleri ?

Deniz : Çıkar çıkmaz onlara yardım getireceğiz söz veriyorum . Kendin için değilse en azından buradaki herkes için yap .

Tam o anda yemekhaneden içeri iki kız girdi . Bir yandan bize bakıp diğer yandan mutfak kısmına doğru gidiyorlardı .

Eylül : Yarın konuşalım.

Deniz : İyice düşün bu gece . Yarın harekete çıkıyorum . Benimle gelip gelmemek senin tercihin .

..............

Kapsüllere gelmiş sayılırdık . Yol boyu neredeyse hiç konuşmamıştık .Ben hala ne yapmam gerektiğini düşünüyordum .

Deniz : Bak Eylül madem bu kadar kararsızsın , kendini zorlama . Sen benim yokluğumu fark ettirme . Bende buradan çıkıp yardım getireyim .

Eylül : Olmaz. Tek başına gidemezsin ayrıca yardım çağırmakta o kadar kolay değil .

Deniz : Geliyor musun o zaman ?

Hiç düşünmeden cevap verdim .

Eylül : Geliyorum...

Korkunun ecele bir faydası yok . Hem kaybedecek bir şeyim de yok .. Burada belirsizlik içinde yaşayıp her akşam uyduruk ilaçlar içip ölmeyi beklemektense , dışarı çıkıp hem kendimi hem de  buradakileri kurtarmalıydım.

.....................

Çoktan sabah olmuştu ve bugün erkenden kalkmış yatağımda oturuyordum . Saat 13: 46 yı gösteriyordu . Yerimden doğrulup kıyafetlerimi giymek için onlara doğru uzandığımda fark ettim ki tüm kıyafetler gitmiş yerine kırmızı ,kareli bir elbise ve sarı bir hırka koymuşlardı . "Ne alaka şimdi ?" Diye söylenerek üstümü değiştirmeye başladım .

Bu daracık yerde giyinmekte ayrı bir zor ..
Yaklaşık on dakika sonra giyinip kapsülden çıktım ve tuvalete doğru ilerledim .
Akşam zar zor uyumuştum ve erken kalmıştım . Midem belirli aralıklarla bulanıyordu.

Tuvalete gidip elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra hemen çıkıp zaman kaybetmeden yemekhaneye doğru yol aldım .

Bugün her şey açığa çıkacaktı.
İçimizden bir kaç kişi de olsa buradan çıkacaktı .

...................

Sonunda yemekhaneye inebildim. Yol boyunca başım dönmüştü ama artık alışmıştım. Hergün saçlarım biraz daha dökülüyor, başım dönüyor ve gözaltılarım kararıyordu. O ilaçlardan ve buradan nefret ediyordum.

Sürgülü kapısını hafifçe çektim ve içeri girdim . Bizimkiler tam kadro her zamanki masasındaydı. Aslı beni görüp "gel , gel " işareti yapınca zaten onlara doğru geliyordum. Deniz in yanına bir sandalye çekip oturdum .
Deniz bana eğilerek konuşmaya başladı.
Deniz : Erkencisin bugün ?

Eylül : Dün akşamdan sonra uyku tutmadı .

Deniz : Ne yazık ki hala konuşamadım .

Eylül : Neden ?

Deniz : Hem bende yeni geldim hem de seni bekledim . Birlikte söyleriz diye .

Eylül : Kabul etmeyebilirler .