Deney

14- Eve dönüş

Deniz: Bende ilkokulda sevdiğim kızın bana çelme takması yüzünden merdivenlerden düşmemi anlatmak isterdim ama hava artık hem çok karardı hem de soğudu.

Elimi tutup ayağa kalkarken bende onun yaptıklarını tekrar ediyordum.

Deniz: Hazır mısın?

Eylül: Evet.

Ev zaten hemen karşımızdaydı. Eve yaklaştıkça içimden "lütfen babam evde olmasın " diye geçiriyordum. Eğer evde olacaksa hem kavga edecek hem de Deniz e rezil olacaktım.
Biraz yürüdükten sonra evin camının ardında annemin olduğunu gördüm. Dışarıya bakıyordu.

O dalgın dalgın dışarıya bakarken beni görmemişti bile. Bahçe kapısını açıp içeri girdiğimizde duyduğu ses yüzünden yerinde zıplayıp sesin geldiği yöne bakınca bizi gördü.

Gördüklerine inanamıyormuş gibi bir süre daha baktıktan sonra elleri ile ağzını kapatıp kapıya doğru koştu. Biz de birazdan açılacak olan kapıya doğru ilerledik.

Kapının önüne geldiğimizde, annemin aniden kapıyı açıp bana sarılması bir oldu. Denizin elini bırakıp ona sımsıkı sarıldığımda neredeyse ağlayacaktım. Onu en son gördüğümde babam yüzünden yerde oturmuş ağlıyordu. Şimdi ise benim için ağlıyordu. Burada olamasına seviniyordum ama annemi bu halde yalnız mı bırakmıştı gerçekten? Babam neredeydi? Annem bu haldeyken o nereye kaybolmuştu?

Selin: Nerdesin sen kızım!

Eylül: Anne içeri geçelim her şeyi anlatacağım.

Gözleri aniden Deniz e kaydı. Soru sormasını beklemeden Deniz i göstererek konuşmaya başladım.

Eylül: Adı Deniz, sevgilim.

Deniz: Merhaba .

Baktım annem hala şaşkın şaşkın bize bakıyor Deniz i de alıp içeri doğru geçtik. Aslında bir yerde haklıydı, kızı bir sabah ortadan kayboluyor ve günler sonra yanında sevgilisi ile ortaya çıkıyordu

Biz kanepeye otururken o da mutfağa gidip yiyecek bir şeyler getiriyordu.

Deniz:Her şeyi anlatacak mısın?

Eylül: Hayır. Bu yaşta kalp krizinden gitsin istemiyorum.

Annem elinde bir tepsi ile içeri gelip hemen oturdu ve konuşmaya başladı.

Selin: Anlat bakalım! Neredeydin?

...............

Oh be! Sonunda her şeyi bir çırpıda anlatmıştım. Konuşmayı bitirdikten sonra fark ettim ki annem iki ile ağzını kapatıp şaşkın bir şekilde bize bakıyordu.

Ben hiçbir şey söylemiyor, şaşkınlığını atmasını bekliyordum. Deniz ise sessizce limonlu kek yiyordu.

Annem sonunda ellerini ağzından çekip önce kekeledikten sonra konuşmaya başladı.

Selin: B-beni aradılar . Kızınız tehlikede dediler ama bu kadar büyük bir olay yaşadığınızı bilmiyordum kızım. Gitmediğim karakol kalmadı ama hiçbir haber yoktu. Beni arayıp üç kişinin organmafyasının elinden kaçtığını söylediler ama gittiğimde aralarında sen yoktun.

Daha fazla konuşmasına fırsat vermeden gidip ona bir kez daha sarıldım. Biraz daha konuşsa ağlayacaktı.

Deniz: Eylül ün babası nerede acaba?

İkimizde susup kalmıştık. Deniz e babam ile aramın iyi olmadığını söylemiştim. Neden böyle bir soru soruyordu ki?

Selin: Efendim ?