Imbes na mapaaga tulog ko lalo pa akong di makatulog kakaisip kung aalis nalang ba kaming kusa o aantayin panamin maparusahan ang tumulong sa amin na nagbabalak na kami ay isuko sa hukom.
Ganito pala talaga ang pakiramdam, sobrang hirap pag ang kalaban mo ay ang lahat. That Everytime you feel like waiting for your end, starting a war out of nowhere. Sabagay sino banamang matinong tao ang pipiliin ang kaunti kaysa sa madami? Diba? Praktikal pipiliin mo ang madami pag may inilatag saiyo na pag kain, pipiliin mo ang mas maganda at makapangyarihang babae kaysa sa babaeng di hamak na walang binatbat. But everytime i overthink bout this things I always end up fighthing.
Yun ang sabi ni lola nadi ko lola. Ewan.
" Kahit anong mangyari wag na wag kang susuko, kahit gaano pa kalaking pagsubok, kahit di mo kaya may tutulong saiyo, piliin mo ang mga kaibigan mo, hindi ang mga taong lalaglag sayo sa panahong kailangan mo ang tulong nila, di bale ng kaunti ang mahalaga ay totoo."
" Opo lola pero bakit po kailangan ko magtago? Masakit po sa mukha yung maskara? Kelan po ba ito tatangalin"
" Sa tamang panahon iha—"
" Bakit po di pwede gusto ko po makita ang mukha ko.. saka yung kalaro ko po may mama, ba' t ako wala? Meron ba lola? Gusto ko sya makita" naalala ko ang sarili ko na tumatalon pa habang nagtatanong.
" Iha eto lang ang maihahabilin ko saiyo kahit anong mangyari wag mong tatagalin ang iyong maskara. Kahit anong mangyari tandaan mo, mamatay ang taong makakakita sa muka mo, iha masakit mang sabihin ito ngunit di ka kagandahan tulad ng nakararami, di angat ang iyong mukha, batid mo namang mahalaga ang taglay na ganda ng isang mangkukulam di ba? Maari mong ikapahamak ang pagbunyag sa iyong mukha mahahanap mo ang lahat ng itimakda saiyo pag nagpatuloy ka, dapat kang maging matatag huwag kang papatangay sa pagsubok lakasan mo ang yong loob iha pag kat ikaw lang mismo ang liligtas sa yong sarili, at sa oras na tapos na ang panahon ko palagi akong nasa tabi mo tandaan mo yan."
May binigay sya sa aking kwintas na kulay lila na parang bulaklak na mababatid na gawa sa dyamante, kita ko ang nangingintab na mata ni lola na para bang paiyak na
" Lola umiiyak kaba po?"
" Hindi iha lagi mo alahaan ang sarili mo maging wais at huwag mong ipapakita ko ibibigay ang kwintas sa kahit kanino yan ang mga bilin ko apo madadama mo ang taong karapatdapat mong pakitaan nito"
Nagulat ako ng dalian nyang inalis ang aking maskara sabay ng pag bagsak ng katawan nyang wala nang buhay.
Sa taranta agad kong sinuot ang maskra at humagulgol
Walang makakarinig saakin dahil sa bundok kami at kami lang ang nakatira rito walang tutulong.
Magisa lang ako
" Lola bat moko iniwan di pa po ako magaling magluto diba, pramis ko po susundin ko lang ng bilin nyo kahit anong mangyari pangako po di ko kayo bibiguin lola mahal ko po kayo palagi alam ko pong nasa tabi nyo ko palagi"
" Mahal ko po kayo"
" Mahal na mahal"
" Lola gising kana po"
" Lola lolaa lulutuan pakita ehh sabi mo aantayin mong di na magsunog mga sinaing ko."
" Lola gising na hapon oh ang aga mo tulog"
" Lola, lola, lolaaaa gising na di magandang biro yan o tumahan nako iyak sabi mo maging atapang ako"
" Lolaaaaaaa, lolaaaaa gising na"
