Mijn broer zijn beste vriend

Deel 2

Het zweet druipt van mijn gezicht af. Mijn hartslag gaat tekeer. Ik zou nooit moe kunnen worden van dit gevoel van gewichtverlies en pijn gecombineerd.

Het geeft mijn lichaam het gevoel dat het leeft. Van top tot teen. Alles tintel in mijn lijf.

Het voelt zo goed.

Mijn ademhaling gaat steeds sneller als ik sneller ga.

Mijn voeten rennen over de stoep. (geprankt oooh) Alles in mijn lichaam voel ik bijna niet meer en dat is het teken dat ik terug naar huis moet. Ik ga altijd te lang door, maar ik voel me nooit tevreden.

Mijn lichaam heeft iets nodig en hardlopen helpt daarbij niet.

Helemaal buitenadem en uitgeput ren ik de oprit op. Tijd voor een douche en wat ontbijt.

Ik stop als ik Raoul zijn auto daar zie staan. Ik heb mijn broer sinds de vakantie niet meer gezien en ik wist niet dat hij op bezoek kwam.

Hij doet Youtube als zijn werk en woont op dit moment met zijn 4 vrienden samen in een best wel groot huis in Rotterdam. (ik doe ff alsof milo daar ook woont 🙃)

Ik open de voordeur en trek mijn schoenen uit. "Raoul?" roep ik nog een beetje buiten adem.

"Ja Sofie, we zijn hier," Hoor ik Raoul zeggen vanuit de keuken.

We? Mam en pap waren de komende twee weken weg op vakantie.

Ik draai de hoek om naar de keuken en zie mijn broer tegen het aanrecht geleund, kijkend naar zijn telefoon.

"Yoo. Dat is lang geleden. Wat brengt jou hier?"

Hij kijkt op en begint uit te leggen, maar ik kan opeens niet meer luisteren.

Ik zag hem vanuit mijn ooghoek. Hij staat daar maar wat naar me te staren met deze grijns op zijn gezicht.

Zijn licht blauwe ogen gaan van mijn ogen helemaal langs mijn lichaam. De hele tijd, heeft hij deze duivelse grijns op zijn gezicht.

Wie is deze gozer in godsnaam?

Terwijl hij nog steeds naar mij staart, doe ik hetzelfde terug. Hij heeft zijn armen over elkaar heen gekruist.

"Je zou een foto moeten maken, dan kan je er langer naar kijken."

Ineens schoot ik terug in de realiteit

Omg, hoelang zat ik te staren?

Hij lacht me nu uit. "Hoi, ik ben Milo. Je broer zijn vriend."Hij loopt naar me toe en geeft me een klopje op mijn hoofd alsof ik vier jaar oud ben.

Wtf?

"Ik ben Sofie, je vriend zijn zus." Ik steek mijn hand uit. Maar in plaats van dat hij mijn hand schudt, slaat hij zijn armen om mijn middel en tilt me op in een knuffel.

Mmmm hij ruikt echt geweldig

Ik moet echt stoppen

Hij zet me neer en meteen mis ik de warmte van zijn lichaam.

"Leuk je te ontmoeten, Sofie"

"Dusss...zoals ik zei." Raoul gaat verder terwijl zijn ogen steeds heen en weer gaan tussen mij en Milo,
"Ze zijn ons huis aan het verbouwen, dus ik en Milo slapen hier."

Hij gaat hier wonen? En ik dan? Voor een paar weken? Wtf?

Oke oke, rustig aan Sofie. Het is niet zo'n big deal hij slaapt hier gewoon, niet meer.

"Oke whatever," Ik loop naar de koelkast en pak een flesje water. "Ik ga even douchen. Blijven jullie hier de hele dag?"

"We hoeven alleen even snel naar de winkel om eten te halen en alles wat we nog meer nodig hebben terwijl we hier zijn." Terwijl Raoul dat zegt pakt hij zijn autosleutels.

"Er hoeft maar één van ons naar de winkel. Ik blijf wel hier terwijl jij gaat. Ik ben een beetje moe van al dat rijden vanmorgen, is dat goed?" Vraagt Milo.

"Ja hoor. Ik ben zo terug," Raoul pakt de lijst die hij net heeft gemaakt met de boodschappen die hij nodig heeft van de tafel en gaat naar buiten.

Ik en Milo staan in de keuken naar elkaar te staren. Hij heeft nog steeds dezelfde grijns als daarnet op zijn gezicht.

"Zei je niet dat je ging douchen?"

"Ja, je hebt gelijk. wat een geweldig geheugen heb je," Zei ik sarcastisch.

Ik kan deze aantrekkingskracht tussen ons niet verbreken.

Loop gewoon weg, denk ik bij mezelf.

Ik draai me om en loop naar de trap. Ik voel zijn ogen op me gericht terwijl ik wegloop.

Nou, de komende weken zullen interessant worden denk ik.

Omg het eerste deel heeft al gw 700 woorden
Laat me ff weten wat je er van vindt!!!
Ly <3