mafyaya satıldım😱😱😨😨😨 - TAMAMLANDI

𝑇ℎ𝑟𝑒𝑒

Kapıdan içeriye hizmetçi kılığında bir  orta yaşlı kadın girmişti. İrkilerek

"Sen de kimsin, neredeyim ben?"

"Ah kuzum, buraları bilmiyorsun doğru. Efendi'miz seni buraya hizmetçi olarak getirdi."

"Efendiniz şu duruşunda asalet akan adam mı?"

Kadın bunu dememle gülümsedi, ne dediğimin farkına anca vardım! Tanımadığım birine ne diyorum ben!?

"Öyle demek istememiştim. Peki, sen kimsin?"

"Ah." Dedi alnına vurarak.

"Kendimi tanıtmayı unuttum özür dilerim. Ben Anna. Bana direk An diyebilirsin." (İsim aramaya üşendim idare edin işte slebwlsan)

"Ben de Nari, memnun oldum."

"Ben de memnun oldum tatlı çocuğum." Dedi içtenlikle tebessüm ederek.

Bir süre muhabbet ettikten sonra aniden kapı açıldı. Kapıya doğru başımı çevirip baktığımda onun "Efendi" denilen kişi olduğunu gördüm. An, onu görünce hemen ayağa kalkıp baş selamı verip odadan çıktı.

"Buraya alıştın bakıyorum?"

"Sonsuza kadar burada mı kalacağım?"

"Evet, sonsuza kadar burada kalacaksın." Gözlerimi devirdim. Bir süre durduktan sonra konuşmaya devam etti.

"Anna sana ne yapman gerekeni anlatır. En yakın zamanda buraya alışmalısın. Ah, neredeyse unutuyordum. Eğer kaçmaya kalkarsan sonun baban gibi olur haberin olsun."

İrkilerek ona baktım "Kaçmaya çalışmayacağım. Ayrıca kaçabilsem de gidecek bir yerim yok?"

Söylediklerime memnun kalmışçasına gülümsedi. "Aferin, hızlı öğreniyorsun."

Bir süre bakıştıktan sonra Anna'ya seslendi ve odadan çıkıp gitti. Babamı öldürdükten sonra ilk defa gülümsediğini görüyorum. Babamı öldürmesine üzülüyor muyum? Şahsen hayır. Bana asla babalık yapmayan birine yas tutacak değilim. Olsun, yine de senin baban diyenlere tokadımı geçireceğim!

An yanıma gelip iyi olup olmadığımı sordu. Ben de hâliyle evet iyiyim dedim.

(...)

An bana etrafı gezdirip her gün ne yapmam gerektiğini öğretti. Sonra yemek yemek için mutfağa geçip ufak tefek şeyler aldık. Akşam olunca da bana odama kadar eşlik etti.

"İyi geceler An..."

"Sana da iyi geceler kuzum." Diyip koridorda yürümeye başladı.

Ben de odama girip yatağa yattım. Olanları zihnimde yoklayıp uyumaya odaklandım. Bir süre sonra uyudum zaten.

🌼Two Month Later🌼

Yine her zaman ki gibi günlük işlerimi yapıyordum. İki aydır buradayım. Ortama, işlerime iyice alışmıştım. Her neyse, temizliğe bodrum katında devam ettiriyordum. Spor aletleri, yiyecek içecek ile alakalı depo bölmesi falan vardı işte uf. Temizlik yaparken silahların olduğu masayı gördüm. Uzun zamandır bakmak istiyordum, ki An yukarıdan bana seslendi.

Silahlardan uzaklaşıp yukarı çıktım. "Efendim An?"

"Kuzum napıyorsun aşağıda? İşin Efendi'nin odasında! Çabuk oraya geç ve temizlemeye başla!"

"Tamam tamam kızma hemen. Gidiyorum şimdi."

Efendi'nin odasına ilerlemeye başladım. Kapısının önüne geldiğimde nolur nolmaz diye kapısını tıkladım. Kimse ses vermeyince içeri girdim, kimse yoktu. Temizliğe başladım. İşlerimi bitirince masasına yaslanarak etrafı inceledim. Kolumu çekeyim derken elime bir şey deydi.

Ne olduğuna baktım. Silah. Bekle, silah mı? Etrafıma bakınıp silahı elime aldım. Boş bir tarafa nişan alıp öylesine sabitledim.

"Tutuşun fena değil. " Duyduğum sesle silah elimden düştü. Kimin konuştuğuna baktığımda ise, Efendi idi!

Panikleyerek "Özür dilerim! Elime almak istemedim aniden oldu! Çok özür dilerim"

Yanıma gelip "Sakinleş, silahı aldın diye bir şey yapmayacağım."

Birazda olsa sakinleştim. Sonra ellerini birbirine vurup şakladı.

"Pekâlâ, sana bir teklifte bulunacağım." Ne teklifinden bahsediyor bu?

"Nedir?"

"Silah eğitimleri alıp takımıma üye ol. Silahı tutuşundan belli, senden bir mafya kızı çıkar. "

Takımıma üye ol... Ne? Neden bana böyle bir teklifte bulundu lan? Ne mafya kızı, ne silah tutuşu? Noluyo ya??

------------------
(A/N)

Merhabalaarr.. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Ben de iyiyim tşk. Her neyse uzatmadan geçeyim. Umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölümde görüşmek üzere🌼