Yasaklarda

Ölüm Günü Randevusu

------Vote ve Yorum Bırakmayı Unutmayın <3------

Öncü aynadaki harabeye bakındı.

Yedi renkli yaz yağmurları olmamıştı hiç bir zaman. Ya da şölen dolu sofralarla serili kır bahçelerinde yalın ayak da adımlamamıştı hiç. Bütün bunların çoğunun hayali bile noksandı kendisi için. Üstelik hayal etme zahmetinde bile bulunmayacak kadar karacaydı hayatı. Fazla karalar bağlamış halde.

Ufak bir çocukken annesinin gözyaşlarıyla ıslanan masadan kalkıp kendine bir alkol şişesi daha devirmiş sonra içten içe ölmeyi bekleyene dek boğazını yakmasına izin vermişti tadın.

Oynanan son perdeydi,bundan gayri bir oyunda yoktu. Bu gece o büyülü davetin gecesiydi. İnsanların ruhunun pahalı kıyafetlerle örtülmeye çalışılan kiri apaçıktı. Altınla,mücevherle göz boyanmaya çalışan takılarıyla ruhu kadar çürüktü her biri. Alkol,sigara ve pahalı parfüm kokuları eşliğindeki gecede insanın ruhunun çöpünün kokusunu almak da mümkündü.

Leş kargası gibi birbirlerinin çöp kokan ruhlarını didikleyecek olan kanlı gagalar ve pençelerle herkes hazır ve nazır bulunacaktı bu gece.

Öncü kol saatinin kayışını düzeltip ceketini iliklerken fısıldamıştı kendine "Karacaların son tam günü.."diyerek.

Saatler sonra İlker kendi öz babası tarafından infilak edilecek ve dünya bir pislikten kurtulacaktı. Bir pislik ise elleriyle yarattığı kendi minyatürü canavarını yok edecekti belki biraz vicdan sızısıyla.

Ve vur emrini veren Öncü çok beklemeden henüz daha gece güne dönmeden uykusunda kurşuna dizecekti Turan Karaca'yı.

Annesinin ömründen aldığı her yıl için birer kurşun. Ortalama seksen yıllık biyolojik ömründe kadından alınan elliye yakın yılın  hesabı olacaktı. Yaşayacağı günlerin küsuratı da kurşuna dahildi üstelik.

Ve sonrasında Boğaz'ı süsleyen bir inci olan Burçak'ın yanına bedenini gömecekti deniz havası eşliğinde Öncü.

Şatafatlı kıyafetler ve gövde gösterisi için en şahşahalı takılarıyla inen Karaca kadınlarına alayla göz gezdirdi Öncü. Başından beri korumaya çalıştığı için gözlerine inen sır perdesi aralanıyordu şimdi. Aslında ne kadar da benziyordu Turan Karaca'nın ruhundan parçalara.

Onun sağır olduğu çığlıklar için karısı Nisa.

Onun görmeye tenezzül etmediği için kanlar için Ceylin.

Onun dillendirmeye lüzum görmediği önemsiz isimler kadar ise Eflin idi.

Aciz bir şekilde topluluk önünde tüm ihtişamı çalınmış İlker Karaca ise ölmeden önce Öncü'nün içine su serpen son bir adım eşiğindeydi. Ölüp gitmeden önce evvela herkese rezil olarak...

Limuzine binen aile sessizce etrafına bakındığında Ceylin kahkül perçemle kapattığı yüzüyle tebessüm etti. "Yeniden eski günlere dönüyoruz...Baba..Sen olmasan.."

Uluhanlılar için yer altı jargonunda bir tabir vardı ; suyunu çıkarana kadar işkence etmeyeceği eşşeğin önüne asla arpa koymazlardı.

Öncü bu gece  şu senaryoya hazırdı ; Turan Karaca'nın özgürlüğünün bedeli olarak Ceylin ve Eflin'in politik evliliklerine Uluhanlıların karar mevkisi oluşu.

Uluhanlıların herkesin içinde Turan Karaca'yı esir edişi.

Silahlar patladığında gecenin kan kızıla boyanması ve kapanış.

Ya da Karacaların tüm hakimiyet alanlarının idaresinin Uluhanlıların insiyatifine bırakılması,finansal bir ambargo. Burada düşen kurt ayazda titreyerek ölmezdi zira. Diğer kurtlar onun kürkünü giyer, bedenini çiğ çiğ kanlı dişlerle çiğner geçerdi.

Hoş, böyle olmasa bile mevcut bir ölüm senaryosu vardı Öncü Karaca'nın elinde. Ağabey ve babasından kurtulduktan hemen sonra kendi ötenazisi ile birlikte soykırımın esası hayaliyle kavruluyordu.

Lakin lüks otel gazinodan adımlamadan önce kalbine dolan titrek,sıcak ılık akan bir hisle birlikte duraksadı Öncü.

Kalbi hiç olmadığı kadar heyecanlı  hissediyordu nedensizce.

Altıncı hislere inanmaz,güvenmez ve gözünün görmediğini kabullenmezdi Öncü.

Lakin kalp gözünün gördüğü ve ona bangır bangır haykırmak istediği bazı şeyler var gibiydi. Tatlı,ılık ve sıcak denizler kadar davetkar bir his.

Öncü'nün anlamını bile bilmediği bir his,tarifsiz.

Belki de bu gece kendi cenazesi de Boğaz'a inci olacağı içindi ve ölüm günüyle randevusu geldiği içindi...