"ဖေ့ဖေ့ကလေးလေးရေ"
သူဝမ်းသာစွာရေရွတ်လိုက်မိ့သည်ကလေးလကသူ့အတွက်ဘာမဆိုရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းရှိအောင်လုပ်ပေးမယ်လာဘ်ခေါ်ကောင်လေးဖြစ်လာလိမ့်မည်
သူဗိုက်ကလေးကိုကိုင်ကာချစ်စနိုးကလေးငယ်ကိုဝမ်းထဲထည့်ထားရသည်ဟူသောအသိ့ကြောင့်ပျော်ရွှင်နေလေသည် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီပုစိ့ကမောင်နဲ့သူနဲ့ရတဲ့ကလေးပေမလား?
တစ်ဖက်တွင်လည်းဂျောင်ကုက သူ့သွားခဲ့တဲ့Barတစ်နည်းအားဖြင့် မင်ဆယ်ယောင်းနဲ့တူတူသွားခဲ့တဲ့ဆိုင်ကိုပြန်သွားကာထိုနေကဘာတွေဖြစ်ခဲ့သည်ကိုသိ့လိုသိငြားမေးမိ့သည်~
"အဲ့နေ့ကအကို့ကိုမမလေးတစ်ယောက်ကခေါ်သွားတာပါ"
ဂျောင်ကု~ဂျောင်ကုမင်းကသိ့ပြီးသားအဖြေတစ်ခုကိုထပ်ဆန်းဆစ်နေခဲ့တာပဲမင်းကလေးမဟုတ်ဘူးပဲမင်းကိုကမှားယွင်းနေခဲ့တာအဟက်ငါမင်းကိုပိုရွံသွားပြီပတ်ဂျီမင်မင်းကိုယ်မင်းသိပ်တတ်လှပြီပေါ့ဟုတ်လား~
သူကိုယ်တိုင်barကထွက်သွားတော့မည့်ဆဲဆဲမှာWaiter လေးကပြန်ခေါ်နေပြန်သည်။
"အကိုအကိုခဏလေးအကိုထွက်သွားပြီတဲ့နောက်မှာမမလေးကbarကိုပြန်လာပါသေးတယ်ကျွန်တော်အဲ့မမလေးကိုမှတ်မိ့တယ်ဒီမှာပဲအထူးခန်းမှာညအိပ်သွားတာ"
အထူးခန်း?အာ~shitမင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲဂျောင်ကုသူကငါရှိရင်ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်နဲ့အတူတူရှိနေတော့ပတ်ဝန်းကျင်မြင်မကောင်းမှာဆိုးလို့ဒီမှာအိပ်သွားတာနေမှာပါဟုတ်တယ်ဆယ်ယောင်းကိုယ်ကျင့်သိပ်ခါကိုမကောင်းမတွေးသင့်ဘူး~
ဒါဆိုငါအဲ့နေ့ညကအိမ်ပြန်ဖြစ်တာလား
ဒါဆိုကလေးက ငါ့ကလေး?
မဖြစ်နိုင်တာ ထို့နောက်အလျင်စလိုဆယ်ယောင်းဆီကိုဖုန်းခေါ်လိုက်လေသည်~
"တီ~တီ~တီ~ဟယ်လို!"
"....."
"ဆယ်ယောင်းနဲ့ကိုကို ဘား မှာတွေ့တုန်းကညကကိုကိုဘယ်မှာအိပ်လည်း?"
"ကိုကိုဆယ်ယောင်းနဲ့တူတူအိပ်တာလေ"
ဝန်ထန်လေးကိုမော်ကြည့်လိုက်တော့သူမလိမ်ပါဘူးဆိုသောအကြည့်နဲ့သူ့စိတ်တွေရှုပ်လာလေပြီဘာတွေလဲ?မသိတော့ဘူးကွာ?
