ŞİFADİN

26 "Huzur."

Sanırım ben biraz...gariptim. Evet bana uyan tabir kesinlikle buydu. Kendimi bildim bileli,insanları kendim gibi sandım. Ve bunu hayatımın başlangıcından şimdiye dek sürdürdüğüm için bedelini ben ödedim.
Önce kırıldım sonra hayal kırıklığına uğradım. Ardından kızgınlık ve öfke duygularını yaşadım ama bunlar ufak şeylerdi. Ben bütün bunların saçma sapan bir aşk duygusunda toplanacağını bilmiyordum. Bana kendimi tamamen aptal hissettiren bir aşk.

Bir insanın gözleri titrer mi? Sanırım titrer,çünkü şuan ben Artuç'u titrerken görüyorum. Bunu kimin yaptığı hakkında bir fikre sahip olmamak benim canımı sıkıyor hatta biraz kudurmama sebep oluyordu. Gözlerimin yandığını hissettiğimde yutkunamadımda... Hangi boktan duygu varsa şuanda hepsini yaşıyordum. Ve sanırım ben Artuç'a çok fazla bağlanmıştım.

"Artuç" dedim nefesim kesilir gibi bir adım ona doğru attığımda "açıklayacak mısın" diye sordu. Fazla sinirli değildi ve bu ondan korkmama sebep oluyordu.

"Ben gerçekten kullanmadım." Elindeki kutuyu gitgide sıkarken derin bir nefes aldı. "Kim kullandı o zaman ben mi?" Kaşlarımı çattığımda "bilmiyorum" dedim.

"Haklısın Adin ben cinsiyetleri karıştırdım. Kesinlikle ben kullanmış olmalıyım." Burnumdan derin bir nefes verdim.

"Artuç yemin ederim kullanmadım. Ben bavulu açıp onu görünce korkuyla çöpe attım biri koymuştur diye,sen böyle soruncada yalan söyledim çünkü bir aptalım." Ellerimle başımı sıvazladım ve alttan alttan tepkisine baktım. Dümdüzdü.

"Hastaneye gidelim." Dedim. Ellerimi çekip,çırptım. "Evet hastaneye gidelim ve test yapalım kanımda bu hap varsa eğer o zaman bana hesabını sorarsın." Dediğimde Bu sefer o kaşlarını çattığında alt dudağımı dişlerim arasına kıstırdım.

"Sana hesap soracağımı nerden çıkardın?" Sanki onu yanlış tanıdığımı düşünmüş gibi kaşlarını çattı.

"Sana hiç bir zaman hesap sormam Adin,hele böyle birşey için asla...Sonuçta bir çocuğumuz olursa bu ikimizin kararından ibaret olmalı." Derin bir yutkunuş gerçekletirdiğinde derin bir nefes aldım.

"Ama en azından bana karşı dürüst olmalıydın. Bana bir bebek istemediğini söyleseydin seni anlayışla karşılardım."

Artuç Ahteroğlu,sen gerçek misin yoksa ben kafamda senaryolar kuran bir deli miyim?

"Hayır" dedim kendimi ifade edememekten korkarak,"ben gerçekten bir evladımız olsun istiyorum. Hayali bile benim kalbimi hızlandırırken böyle bir şeyi nasıl istemem?" Dedim.

Gözlerinden bir ışık geçtiğine şahit olurken derin bir nefes verdi.

"Peki" dediğinde bir şey söylemeden banyoya ilerdi. İçimde bir yerlerin burkulduğunu hissetiğimde iç geçirdim.

İnanmamıştı...

~

Baktığım denizden gözlerimi ayırdığımda kendimi kumların içine attım adeta. Kumlara uzanmak iyi gelmişti. Tam 47 saattir Artuç tribi çekiyordum...

Kendisi bana benim kararım olduğunu söylemişti değil mi? Aksine öyle olmamıştı. Kendisi bunu söyledikten sonra duştan çıkmış tüm gün camış gibi yatmıştı.

Gerçekten kocalık görevini yapmıyordu!

Bugün uyandığımızda kahvaltıya ölüm sessizliği ile inmiş yine aynı sessizlik ile odalarımıza dönmüştük. Kendisi bir sorumsuz koca olduğundan tek başına havuza gitmişti. Ama ben yani Adin gitmesin diye elimden geleni yapıp kendimi yataklara atmıştım ve bu etkili olmuştu.