Alesia nje vajze qe mendonte se kishte gjithcka , qe asgje nuk i mungonte por jeta do ta bente te kuptonte se asgje nuk eshte pergjithmon
Nje tragjedi ne familje e bene te jete e ftoht , e bejne qe te mos besoj me ne egzistencen e Zotit te mos bes...
Qendronte ne ankth duke pritur doktoreshen te vinte Ata te dy vazhdonin te ziheshin Flavio thoshte qe ishte vajze ndersa Alesia e kundershtonte me faktin se ajo e ndjente qe ishte djale
Hyrja e doktoreshesh i beri te ndalonin ate diskutim Ndjeu xhelin e ftoht te hidhej ne barkun e saj
Dok: gjithcka eshte shume mire femija eshte mire Te ja degjojm rrahjet e zemres para se t'ju tregoj gjinin
Te dy buzeqeshen Kur rrahjet e zemres qe degjoheshin nga monitori pushtuan ate dhome te vogel Nga syt e te dyve dolen lote Shum emocione kishin ne ate moment Ajo ishte muzika me e bukur per veshet e tyre
Flavio: princesha e babit
Doktoresha qeshi por sigurisht qe Alesia nuk qendronte dote pa folur
Alesia: eshte princi mamit edhe pike
Flavio: ja se e zgjidhe doktoresha tani
Doktoresha: urime do te beheni me djale
Alesia vazhdoi te qeshte por edhe Flavio ishte I lumtur pavarsisht se e dinte qe Alesia do te ja permende cdo dite se ajo gjithmon kishte te drejte
Ditet dhe muajt kalonin gjithcka Po shkonte shume mire
Kishte ardhur muaji qe femija te vinte ne jete por dicka nuk shkonte Ne kontrollin e radhes Alesia e kuptoi se kishte dicka Doktoresha I tha qe duhej te hynte ne operim sepse femija nuk po reshqiste posht por vetem ngjitej lart dhe kjo gje ishte me rrezik per te
Trishtimi u kthye perseri ne fytyrat e tyre E ben gati per ne sallen e operimit Kur Flavio u afrua ta puthte ajo i tha
Alesia: nese te duhet te zgjedhesh te lutem zgjidh ate pa e menduar gjate pa u penduar, ai meriton te vij ne kete jete
Syt ju mbushen me lote por I qeshi
Flavio: te dy do te jeni mire ne te tre do te jemi se bashku
Operacioni vazhdoi ajo nuk e shikonte se kishin vendosur nje perde te vogel Por degjonte gjithcka
Kur doktoresha tha se femija lindi ajo u shqetesua sepse ai nuk qau , ne ate moment mendoi se e humbi
Alesia: o Zot te lutem mos ma bej kete te lutem
Kur e qara e femijes pushtoi dhomen ajo buzeqeshi me shpirt
I than qe femija ishte mire por nga kordoni qe kishte rreth qafes kishte pasur veshtiresi ne frymarrje
Ja afruan vogelushin dhe ajo e puthi dhe I buzeqeshi ishte aq I vogel
Ne ate moment zhurma e apratit qe tregonte rrahjet e zemres se Alesias Vazhdoi te bente zhurme dicka po ndodhte
Kur u zgjua e gjeti veten ne nje dhome te zbukuruar Pran krevatit te saj qendronte Flavio me vogelushin ne krah
Flavio: je bere gjumeshe mami Dhe i afroi djalin ta mbante ne krahe Ajo ishte lumturia me e madhe per ata te dy Flavio i puthi dhe I perqafoi duke e falenderuar Zotin per gjithcka qe I kishte dhuruar
Pas kater vitesh familja e tyre u shtua me nje princesh me nje vogelushe te bukur Kloisa ishte princesha e babit ndersa Fernando princi i mamit
Tashme kishin kaluar tete vite dhe familja e tyre ishte e plotesuar Dy femije te mrekullueshem , me dy prinder qe duheshin shume, me dy prinder qe ju kishin mesuar te dinin te falnin ju kishin mesur se nuk duhet te lendonin kurr asnjeri ju kishin mesuar qe mbi gjithcka duhet ta donin dhe respektonin dashurin qe te tjeret ju jepnin por mbi te gjitha se familja ishte gjeja me e shtrejnt ne kete bote
Nuk ishin familja perfekte, dhe aty kishte zenka te cilat ndonjeher fillonin per gjera te vogla Por e rendesishme ishte se gjithcka mbyllej me puthje buzeqeshje dhe dashurin qe I falnin gjithmon njeri-tjetrit
♥️♥️♥️♥️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dhe keshtu mbaroi dhe kjo histori Shum faleminderit te gjithve 💜💜
