Kiedyś się znajdziemy ~ Adrienette

| 1 |

Marinette
Minęły dwa lata odkąd dostałam naszyjnik biedronki, z Adrienem nadal sie przyjaźniłam! To był nasz ostatni rok przedszkola, a za rok idziemy do szkoły. Już ją wybraliśmy, mama Adriena obiecała, że sprawi abyśmy byli razem w klasie!
Zeszłam na dół, aby zjeść śniadanie. Przywitałam się z rodzicami, którzy wydawali się bardzo zestresowani.
-Coś się stało? - zapytałam
-Marinette.. musimy ci coś powiedzieć. -zaczęła moja mama
-Słucham. - odpowiedziałam nadal z uśmiechem na ustach
-Za miesiąc się przeprowadzamy, wszystko jest już ustalone, nasza piekarnia zyskała ostatnio duża popularność.. i nie możemy jej prowadzić mieszkając w stanach.
-O! To fajnie! Zawsze marzyłam aby tam poleciec! Adrien i jego rodzice lecą z nami, tak?
-W tym właśnie problem, oni tu zostają...
-Jak to? - byłam bliska płaczu
-Powiedzieli, że nie chcą zmieniać miejsca zamieszkania. Wszystko im się tu dobrze układa.
-Mam zostawić Adriena? Nigdy więcej go nie zobaczę?! - wybuchłam płaczem na co mama mnie zaczęła przytulać, odepchnęłam ja i pobiegłam na górę
Weszłam pod kocyk i zaczęłam jeszcze bardziej płakać, a co jak nikt mnie tam nie polubi, nie będę miała Adriena przy sobie. Tak po prostu mam go zostawić?

———-
Dojeżdżałam już do przedszkola, tata mnie pożegnał gdy wychodziłam a ja go zignorowałam. Zdjęłam kurtkę i założyłam kapcie. Podreptałam do mojej sali, odrazu zobaczyłam blondyna, mojego czarnego kotka...
Przywitałam się smutno co odrazu zobaczył.
-Coś się stało Mari? - spytał, a ja wybuchłam płaczem
-Za miesiąc przeprowadzamy się do Paryża! - wyszlochałam
-Ale jak to? Przecież mieliśmy iść razem do szkoły. Wszystko było już zaplanowane. - zobaczyłam łzy w jego oczach
-Tak bardzo nie chce tam jechać, chce tu zostać i być z tobą w klasie!
-Obiecuje, ze cie znajdę biedronsiu! Jak będę starszy to tam pojadę i cie znajdę! Wymieńmy się naszyjnikami abyśmy o sobie nie zapomnieli.- zdjął swój i założył mi go na szyje tym samym zdejmując mój i zakładając go sobie
-Będę za tobą tęsknić. - szepnęłam mu do ucha po tym jak go przytuliłam