Magkaibigan lang ba talaga?

007

007

ENTITLED KISS

AMETYST'S POV:

I LEANED forward to our window. Nakatulala na naman ako sa mundo. I'm still waiting for the results.

“Gago, magiging teacher ba talaga ako?” tanong ko na naman sa kawalan. Buwiset, baka murahin ko lang yung studyante ko.

Hay.

Napalingon ako sa likod ko at sakto naman na nahagip ko ang picture namin ni Leon at nanay niya. She's an amazing woman. Mas naramdaman ko pa ang pagmamahal sa kaniya bilang anak.

Kinuha ko ‘yon at tinignan. It's been two years mom and dad, bakit ayaw nyo pang magbalikan? But maybe there are impossibles?

I use memories, but I don't allow memories to use me. Lahat ng sakit na gusto kong kalimutan, nandoon, at baka mamatay ako kakaisip kung anong gagawin pag nakita ko na naman yung kapatid kong umiiyak.

I have read an article that, our brain are fascinating combination of pure miracle, computer processor, and organ tissues. The memories that we are still holding is not that necessarily accurate. We have the power to change our future and not to focus from the past. It can be altered, lalo na kapag negatibo ang pangyayari.

Sana negatibo nalang para mawala na to! Negative naman talaga! It was—nevermind.

“Ate, someone's waiting for you..”

Napatalon ako sa upuan ko kaya nabitawan ko yung picture frame sa kama. Buti at hindi nabasag! Putek! ‘Yan nalang talaga memory ko sakanila.

“Marunong kaba kumatok?”

Napakamot siya sa kilay, “Sorry.”

Tsk. Tumayo kaagad ako at tinignan ang nasa labas. Gabing-gabi na oh! Tangina! Ano na naman ba to? Manliligaw?

“Leon...”

“Can I come in?”

Kumunot yung noo ko, “Ha? Gago kaba? Anong oras na ngayon!”

He smells alcohol, at parang nilalabanan niya lang ang alak. Tapang-tapangan pero bagsak naman.

Napahilamos siya, “Basta.”

Tumango nalang ako at sinabihan si Alyssa na magtimpla ng kape at dalhan ako ng gamot. “What brings you here?”

Humiga siya sa sofa at in-off pa ang lampara gilid neto. I can't explain what I am feeling seeing him like this, basta... complicated!

“I need someone to take care of me!”

Huh?! “Si Kris? Gago ka!”

“Bakit puro ka nalang gago at tangina Sushi! Pwede ba?! Magbago nga kayong mga tao!” sigaw niya.

“Pesteng ‘to! Ako pa talaga ginawang tanga, so ano ka? Alien? Napakabobo mo ata ngayon pare?” Sabay tapik sa mukha niyang putlang putla.

“Bobo na kung bobo, pero wala akong pake. Nakakawalang gana mabuhay Sushi! ‘Wag mo na dagdagan!”

Huminga naman ako ng malalim. Hindi ko alam anong mangyayari sa lalaking to!

“Ah talaga?” Amused kong tanong. Bigla naman niya akong hinila papasok sa kwarto ko at sinarhan yung pinto.

“Can you please, shut up?!”

Napahinto ako, this was the first time he shouted at me. I mean he shouted at me, but not like this. His voice sounds raucous. Halos mag-echo siya sa loob ng kwarto.

“Ano ba’ng problema mo ha?!” sigaw ko sa kaniya.

Bigla naman siyang tumingin sa malayo, “Kahapon kapa Leon ah! Bakit kaba naninigaw?! Hindi naman kita inaano ah? I'm just concerned! At alam mo sa sarili mo kung anong tanong ko!”