05**: Seni öldürmeyi o kadar istiyorum ki...
05**: Ellerimle kalbini yerinden sökerken, dudaklarımın o kırmızı dudaklarında ölümü tatmasını
05**: Seni öpen son erkek ben olayım istiyorum.
05**: Bu sana yaptığım bir iyilik Miray.
05**: Söz veriyoru...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nasıl gülebilir insan, şans bile yüzüne ağlarken?
İyi okumalar.
-
Akşam yemeği için masaya geçtiğimizde birkaç saat önce gelen mesajı istemsizce düşünmeye başladım. Attığı mesajlar gözlerimin önüne gelmesi ile sertçe yutkundum. O an alaya aldığım mesajların gerçek olma ihtimali bu günümüz Türkiye'si için imkansız değildi.
Sadece takılmak ve korkutmak isteyen onlarca insan olduğunu da görmezden gelemezdim. Bu tarz işletme yapan insanlar oldukça fazlaydı ve bir tanesi en yakın arkadaşlarımdan biriydi. O gün aklıma geldikçe hâlâ kriz geçiresim geliyordu.
Masadaki herkesin çorba kaselerini doldururken benim kasemi es geçti ve yerine oturdu. Şaşkınlıkla karşımda oturan adama baktım.
"Bu akşam Miray yemek yemeyecek."
"Anlamadım?"
"Bugün dışarıda yemek yemek yemiştin öyle değil mi?"
"Yedim ama bu saatler önceydi."
"Aç olup olmadığını sana sorduğumu hatırlamıyorum."
Yediğim yemeğin bile hesabını yapan son derece kontrol manyağı bir adama karşı kazanma şansım yoktu.
"Ama-"
"Aç olman bir şeyi değiştirmez Miray, şimdi yemek yersen programı bozmuş olacaksın. Bozduğun programı toparlamak senden bir haftanı götürür buna ister misin?" diye sordu,sanki istememe hakkım varmış gibi.
Başımı hayır anlamında salladım.
Midem bulanmaya başladı.
"Baba aç mı bırakacaksın kızı?" diye sordu şaşkınlıkla.
Sanki her şey uzaktan izlemeye başlamıştım.
"Aç mısın Miray?"
Ona karşı açım demeye cesaret bile edemezdim.
"Aç değilim baba."
"Baba bırak kız en azından çorbasını içsin."
Boğazıma kadar çıkan öz mide sıvım acıyla yutkunmama neden oldu.
"Seni ben eğittim sana bir şey oldu mu?"
1 ay boyunca senin yüzünden komada kaldığını nasıl unutursun?
"Olmadı."
Dolan gözlerimi gizleme ihtiyacı hissetmeden abimin gözlerinin içine baktım. Gözlerinde yanan ateş içime kadar işledi.
"O halde bana karışma kızımı nasıl eğiteceğimi sana soracak değilim."
Kavga etmelerini istemiyorum her kavga ettiklerinde babam üstte kalmak için her yolu deniyordu ve onun kalbini kırmanın bir yolunu her zaman bulurdu.
