"ခင်ဗျားတမ်းတနေတဲ့ ခင်ဗျားလူက ရောက်မလာခဲ့ရင်ရော"
"မဖြစ်နိုင်တာ သူက ငါ့ကို ပစ်ထားမှာမဟုတ်ဘူး"
ခွမ်း
တခုခုကျကွဲသံ။မဟုတ်ဘူး ပေါက်ခွဲလိုက်တဲ့အသံကို ကြားလိုက်ရပါသည်
"အဲ့ဒါတေကို ခင်ဗျားသိလို့ ကျုပ်အသည်းကို ရက်ရက်စက်စက်နင်းပြီး ကျုပ်ကို ခြေစုံကန်ခဲ့တာပေါ့လေ လုပ်ရက်လေခြင်း"
"Jeonမင်း မင်းလား"
"ဘာJeonလဲ ဒီနေ့ကနေစပြီး ကျုပ်နဲ့ ခင်ဗျားဇာတ်လမ်းက ပျက်ပြီ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားကို ကျုပ်အပိုင်သိမ်းမယ် ကျုပ်က ခင်ဗျားရဲ့သခင် ခင်ဗျားရဲ့ ဝိညာဥ် ခင်ဗျားရဲ့ အသက်ရူသံတေက အစ ကျုပ်ခြယ်လှယ်သလိုပဲ နေရမယ်"
မျက်စိကို စည်းထားတဲ့ အ၀တ်စကိုဖယ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ
"ကလေးဆန်တဲ့ကျုပ်က အခုကနေစပြီး လူကြီးဆန်ဆန်ပဲနေသွားတော့မှာမို့ ဘလိုဆက်ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာကို ရင်ခုန်စွာနဲ့ စောင့်မျှော်ပေးပါ Park Jiminssi"
"မင်း ဘာတေပြောနေတာလဲ"
"ခင်ဗျား ကျုပ်ကို မချစ်ခဲ့ဘူးမလား လှည့်စားရတာ ပျော်ရဲ့လား ကျုပ်ကတော့ ခင်ဗျားအတွက် ဂျိုကာကြီးလို ခင်ဗျားပျော်အောင် ဘလိုလုပ်ပေးရမလဲပဲ စဥ်းစားနေတာ စကားမစပ် ဒီနေ့ ခင်ဗျား အရမ်းလှနေတယ်"
လည်တိုင်နားကို ကပ်လာရင်း ပြောလိုက်တဲ့ တီးတိုးစကားကြောင့် ကြက်သီးများပင် ဖြန်းခနဲထသွားသည်
" ငါကြောက်လာပြီ Jungkook မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"ဟွန့် မကြောက်ပါနဲ့ ကျားက အခုထိ အစွယ်တောင်မထုတ်ပြရသေးဘူး Hello kittyလို ချစ်စရာလေးဖြစ်နေရမှာလေ သားကြီးတို့ မင်းတို့ရဲ့ သခင်လေးကို အိပ်ခန်းထဲပို့လိုက် ပြီးရင် ဒီက သခင်ကြီးလိုက်လာမယ် ဟားဟားဟား"
"လွှတ်စမ်း ငါ့ကို လွှတ်"
ငါ အဲ့လောက် နာနာကျင်ကျင်နဲ့အော်နေပေမဲ့ သူ့ရဲ့ သွေးအေးတဲ့ရီသံတေက တချက်တောင်ပျောက်မသွားပါလား
မှောင်မှောင်မဲမဲ အခန်းကြီးထဲမှာ ငါတယောက်တည်း။မောင် ငါကြောက်တယ် ငါ့ကို ကယ်ပါဦး။
