كريم : ما تقومى نرقص معهم
فيروز: لاء شكرا مش بعرف ارقص اصلا بلاش
كريم : انا معاكى تعالى بس
واخد فيروز و حط ايده على خصرها
لاقى عاصى بيشد فيروز
عاصى مسك كريم من هدومه : ابعد عنها ....فيروز لاء كله الا هى فاهم كله الا مرا.....
هاشم مسك عاصى قبل ما يكمل و يبون كل حاجة
كريم بصدمة هو و هند
هاشم : معلش يا جماعة اصل انتو عارفين عاصى راجل دمه حامى بيغير على قاربته أصله صعيدى بقى معلش يا كريم
كريم : حصل خير
عاصى بيبص بيدور على فيروز بعينه اختفت
عاصى : هاشم فين فيروز
هاشم : مش عارف هروح اشوفها
عاصى : انا هروح اشوفها
هند : تروح فين و المعازيم مش كفاية اتخنقت انت مش محترم مشاعرى ليه يا عاصى انهاردة قراية فاتحتنا
عاصى : مش وقت خناق يا هند و سابها و راح يدور على فيروز
فيروز ماشى فى الشارع مش عارفة هتروح فين و عمالة تعيط
عاصى فضل يدور عليها فى القصر
كريم راح مع هاشم يدوروا عليها بره
كريم ركب عربيته و طلع يدور عليها و هاشم برده و كل واحد بيدور فى اتجاه مختلف
عند فيروز دخلت فى شارع هادى و بتحاول تخرج على الطريق مش عارفة و بدأت تحس ان فى حد ماشى وراها
فيروز بدأت تخاف اكتر و بتحاول تسرع فى المشى علشان تخرج بس مش عارفة تروح فين و خايفة تتلفت وراها
فجأة حد جيه ووقف قدامها لسه هتلف و تجرى لاقيت حد تانى واقف وراها و بقيت مش عارفة تروح فين
شخص ١ : هو فى حلوة كده تمشى لوحدها كده
فيروز : لو سمحت ابعد عن طريقى
شخص ٢ : نبعد فين تعالى بس هنبسطك
فيروز لسه هتجرى لقيت مسكنها من ايديها
فيروز صرخت
كريم كان فى نفس الشارع و راح ناحية الصوت و خلصها منهم و اخدها
رواية صغيرة العاصى بقلم ندى احمد
كريم : انتى كويسة
فيروز : شكرا انا كويسة و جت تمشى
كريم : رايحة فين يلا اركبى هروحك
فيروز : لاء شكرا انا عارفة طريقى
كريم : بلاش تعندى ده لولا ستر ربنا و لحقتك كان ممكن يحصلك حاجة اركبى يلا احسنلك
فيروز ركبت معه لأنها خايفة جدا
فيروز : ممكن بلاش ترجعنى القصر ممكن بس توصلنى الطريق لو سمحت
كريم : يا فيروز هتروحى فين وانا هوصلك لكن مش هسيبك تمشى لوحدك
فيروز : انا عايزة اروح البيت
كريم بحنان: حاضر يا فيروز هانم هروحك بس امسحى دموعك و اهدى خلاص ممكن
فيروز: حاضر شكرا
كريم : مفيش بينا شكر اتفقنا
فيروز ابتسمت ابتسامة خفيفة
كريم : ممكن اسالك هو انتى مشيتى ليه و هو عاصى اتعصبت ليه
فيروز : انا اصل عايشة مع عاصى علشان اهلى ماتوا وهو زهق منى
كريم : انتى عايشة مع عاصى 🤨
فيروز : ايوة عاصى زى اخويا
كريم : ماشى ممكن اطلب منك طلب
فيروز : اتفضل
كريم : ممكن تاخدي رقمى ولو عايزة حاجة او عايزة حد يقف معاكى تكلميني و فى اى وقت هكون معاكى
فيروز بصتله بذهول
كريم: انا والله مش قصدى حاجة بجد اعتبرينى صديق أو حد قريب منك
فيروز : استاذ كريم انا مش باخد أرقام حد و بعد اذنك نزلنى
كريم : خلاص انا اسف مكنش قصدى اعتبرينى مقولتش حاجة انا بس خوفت عليكى
فيروز فضلت ساكتة طول الطريق
و كريم وصلها و رجع تانى
لقى عاصى و هاشم وقفين و عاصى بيتصل على كذا حد يدور عليها
هاشم : كنت فين كل ده
كريم : بوصل فيروز
عاصى: انت لاقيت فيروز
كريم : ايوة و روحتها البيت
عاصى : نعممممم و مشى و سابهم و اتجه على البيت زى المجنون و الغضب عميه
عاصى دخل البيت وقفل الباب وراه بغضب: فيرووووووز
يتبع...
