Taste of Love

CHAPTER 2

MAISHA'S POV

Nagising ako dahil sa lakas ng kalabog na nanggagaling sa kusina. Inis akong lumabas at dumiretso sa kusina.

"What the fuck?!" Bulyaw ko sa nagkalat sa kusina ko. Nakita ko si Isaiah na nakatingin sa lasagna na sunog or masasabi ko bang lasagna pa 'yon?

"Ate.." Maiyak-iyak na tawag niya sakin. Nilapitan ko siya saka tiningnan ang mukha. Napakunot ang noo 'nung makitang nag pp ipigil siya wag mahikbi.

"Anong nangyare sayo?" Mahinahon kong sabi sa kanya. Nilingon niya ko at saka niyakap.

"Ate! Y-yung lasagna.. nagsunog, i-ibibigay ko pa sana yun dun sa g-gusto sa medic department!" Naguguluhan man ako ay bigla akong napangiti. Dahil lang dun? Iiyak na to? haist binata na kapatid ko.

[ PRESENT TIME: ]

"[Aba! Ayos ring yang si Isa ah! May tipo medic department? HHAHAHA.]" Sabi ni Aya sa telepono saka pinatay ko na ang tawag dahil naaabala ang pag-dadrive ko.

Bumuntong hininga ako saka pinark ang kotse sa parking. Bumaba ako at pumasok doon sa restaurant na pinareserve nung kameeting ko ngayon.

"Good day, Ma'am! How may I help you?" Nakangiting bunga sakin ng waitress.

"I have a reservation in this Resto." Nakangiting sabi ko.

"Under what name po Ma'am?"

"MKD Company." Tumango lang siya at pinasunod ako. Umupo ako at itinabi ang bag ko. May lumapit na waiter sakin kaya iniangat ko ang tingin ko.

"May I take your order, Ma'am?"

"Isang Wine lang, please." Tumango naman ito at umalis na. Agad naman niya binigay ang order ko.

Nagmuni-muni lang ako. Kinuha ko ang cellphone ko at inopen ang ig account. Nakita kong may post si Aya na nasa kusina siya at nagluluto ng lasagna. May caption pa na 'Napag-utusan pero atleast masasanay hahaha, peace✌️.'

Kaya agad napataas ang kilay ko at natawa ng mahina. Nagcomment naman agad ako.

maishalaurel: Really, though?

ayahemen: shut up, alam mo bang napaso ako dahil dyan?🙄

Makalipas ang ilang minuto ay wala parin yung ka-meeting ko. Kanina pang pabalik balik yung waiter dito at kanina parin akong order ng order ng wine nakailang baso na ata ako eh.

Bwiset naman, dadating pa ba yun?

Naghintay pa ako nang oras pero 3:40 pm na wala parin kaya tumayo na kinuha ang bag ko, medyo nahihilo ako siguro dahil tinamaan narin ng ininom kong wine.

Inilapag ko nalang sa table ang bayad ko saka tumayo ng maayos kahit umiikot na yung paningin ko.

Nang makarating ako sa parking ay may nabunggo akong lalaki alam niyo kung pano ko nalaman na lalaki? Cause I can smell his manly scent tapos anlaki pa nang katawan. Pero instead of saying sorry, nilampasan ko lang siya.

Dediretso na sana ako nang magsalita siya.

"Hey woman! Hindi ka ba magsosorry?" Napatigil ako sa paglalakad ng marinig ang baritono niyang boses.

"Bakit ako mag-sosorry eh hindi ko naman sinasadya." Sabi ko saka siya hinarap. Nakita kong dumilim ang awra niya.

"Kilala mo ba kung sino ako?" Mahinahong sabi niya pero mapanganib. Tinaasan ko siya nang kilay. Gustuhin ko mang magsorry parang silang may sariling pagiisip.

"Hindi at saka wala akong panahon para kilalanin ka. Bobo."

Dahil sa sinabi ay lalo dumilim ang muka niya. Dahan dahan siya lumapit kaya napaatras ako. Hanggang sa ilang inches nalang ako muka naming dalawa.

"Alam mo ang pang ─ HMP!"

'PUCHA! PUCHA! PUCHA!' mura ko sa isip ko. Oo nahihilo ako pero nasa wisyo parin naman ako. Tang*nang lalaki 'to manyak pala!

Agad ko siyang tinulak saka minura.

"HOY! PUTANGINA MO BA?!" Singhal ko sa kanya. Ngumisi lang siya ng nakakaloko. "BAKIT MO YUN GINAWA?!"

"Oh, hindi ko sinasadya." Pagkasabi niya non ay umalis na siya at pumasok sa loob ng Restaurant.

PUCHA KA TALAGA! MAY ARAW KA RIN SAKING LALAKI KA!

A/N: YAN MUNA PO FOR TODAY, LOVELATS! SA NEXT CHAPTER KO NALANG ILALAGAY YUNG DINNER, HAHABAAN KO RIN PO NEXT TIME. YUN LANG BYEE! MWUAAPS ~