Liderin Kadını

Geçmişin sisi I

Yazar anlatımı

20 YIL ÖNCE EYLÜL AYI...

Hava kararmış bütün şehrin ışıkları aydınlatıyordu karanlık havayı. Eylül akşamı serin geçiyordu. Berat Arca huzur bulduğu yere gidiyordu. Ait olduğu Kadınının huzurlu kollarına. Bütün dertleri o kollarda son buluyordu. Kadını karısı ve doğacak bebeklerinin  annesi.

Çiçek onun eviydi. Dört duvar değil Kadınının kolları eviydi Beratın. Bebeklerinin doğmasına sayılı günler vardı. Berat heyecanlı olduğu kadar korkuyorduda. Ya bebeğini koruyamazsa. Pençe Lideri olması bebeğini riske atıyordu.

Berat sabırsız araba yolculuğunun ardından varmıştı evine. Ev olarak kabullendiği kollara az kalmıştı. Heyecanla arabadan inip evine yaklaştı. Kapıyı çalmadan açıldığında heyecanla içeri girdi. Salonda uzanarak uyuyan evine baktı.

Çiçeği onu beklerken uyumuştu. Saat erkendi.  Ama Çiçek hamile olduğundan dolayı çabuk yoruluyordu. Berat sessiz adımlarla Kadınına yaklaştı. Baş ucunda durup sessiz bir öpücük kondurdu. Kadınının anlına. Hamileliğin son günlerinden dolayı uykusu hafif olan Çiçek gözlerini aralayıp hayat bulduğu gözlere baktı.

"Geldin"

Çiçek korkuyordu. Sevdiği her bu kapıdan çıktığında geri gelmeyecek diye korkuyordu. Hamile olmadan önce o da sevdiğiyle gidiyordu. Ama artık Berat izin vermiyordu.

"Geldim evim geldim"

Çiçek kocaman gülümseme kondurdu dudaklarına. Berat hep ona evim derdi. Bu çok hoşuna gidiyordu Çiçeğin.

"Nasılmış bakalım benim huzur bulduklarım"

Berat Kadınının oturmasına yardım edip yanına oturup Kadınını  kendine çekip sarıp sarmaladı. Bebeklerinin cinsiyetini bilmiyordular. İkiside doğduğu zaman öğrenmek istediklerini söylemiştiler doktora.

"Sen yanımızda oldukça çok iyiyiz sadece artık yalancı sancılar fazlalaştı"

Berat Çiçeğin saçlarına küçük buseler kondurmaya başladı. Kadınının saçlarında soluklandı.

"Doğum yaklaştığı için artık hastaneye yatmalısın"

Çiçek sevdiğinin gözlerine baktı. Bir aydır tehdit mesajlarından sonra Berat Çiçeğin değil evden bahçeye bile çıkmasını istemiyordu. Evin güvenliği beş katına çıkmıştı.

Berat ne kadar araştırsada bulamıyordu. Kimin o mesajları yazdığını bulamıyordu. En korktuğu şey bilinmeyen düşmandı. Ama artık kadınını evde tutamazdı. Doğumu yaklaşıyordu.

"Yarın gideriz o zaman çok heyecanlıyım"

Berat Kadınının parlayan gözlerine baktı. Heyecanını dile getirmesine gerek bile yoktu. O güzel gözlerinin ışığından belliydi.

"Hadi yemek yiyelim kesin beni beklediğin için yememişsindir"

Çiçek gülümseyerek sevdiğini onayladı. Berat ne kadar kızsada Çiçek dinlemiyordu onu beraber yemek yemeyi istiyordu. Beraber sofraya geçip oturduklarında evin emektarı servise başladı. Halime hanım mutfaktan Çiçek hanım için özel yemeği de masaya bıraktığında Berat kaşlarını çatarak Halime hanıma baktı.