DÖNÜŞÜM

2-

sevginin her hecesini emek emek işlediğim yüreğimde
gün geldi bir zerresini dahi bulamadım
kalabalıkların sesininin yokluğunu çektim günlerce
ben yalnızlıktan kaçtıkça yine yalnızlığın kollarında buldum kendimi
bir hiç olmanın varlığıyla var oldum hep
başkalarının isteklerinin, beklentilerinin altında ezildim
uyum sağlamaya çalıştıkça kim olduğumu unuttum
yine de hep uyumsuzdum onlara göre
anladım ki mutluluk kadar hüzün de var ediyormuş insanı
yalnızlığımla daha da çoğaldım içimde
çoğaldıkça da daha derine battım
uyumsuzum ya işte
inanın ki o karanlıktan çıkmak için de çok çabaladım
gel gör ki çabaladıkça daha çok batıyorum her geçen gün
bir baktım ki ellerimde ayaklarımda prangalar
özgürlüğüm yok ki benim
ellerinde olsa düşüncelerimi de zincirleyecekler
ne kadar hadsizlermiş oysa
kim tutsaklığa uyum sağlar ki
ya ilk fırsatta kaçacağım
ya da kafesteki kuş misali uçmayı da unutabilirim
ölmeyi de seçebilirim
sevginin her hecesini emek emek işlediğim kalbimde koca bir karanlık oluşmuş artık
ben bile bulamazken neyin nerde olduğunu
bir yabancının bulmasını ümit ediyorum
ah ne acınası
bak hem uyumsuzum hem de anlaşılmaz
ne büyük kargaşa ama!
söyleyin nasıl başardınız sayfalarınızı temiz tutmayı yahut yeni bir sayfa açmayı
biliyor musun ben de denedim birkaç kez
ah şu uyumsuzluğum yok mu
bembeyaz değildi ki açtığım yeni sayfam
görünüyordu öncesinde karaladıklarınız
yırtıp attım ben de o defteri
kalbimi sökmüşüm gibi oldu ama geçti
bana geçmişi takma bu kadar dediniz
ben de simsiyah sayfaları olan yeni bir deftere başladım
aynı kalbim gibi
üstelik kocaman da
sıradanlığa bürünmüş yaşamım dolduramadı tek bir sayfasını bile
zaten yazsam yahut karalasanız bile görünmez ki artık
ben başkalarının beklentilerinden oluşan hayatımı yaşadıkça
ellerime ve ayaklarıma vurulan bu prangadan kurtulamadıkça
bu kapkara sayfamı canım pahasına koruyacağım
kara kaplı defterim koruyacak beni sizden
uymayacağım beklentilerinize
madem kararacaktı içim
hiç kimselere daha fazla izin vermeden
bunu da kendim yapabildim
bilirsiniz belki
karanlıkta bunları yapmak kolaydır
kaybedeceğiniz tek şey düşünceleriniz olduğundan
yağmaya yakın bir bulut misali karartırsınız korkusuzca
elbet bir gün yağacak o düşünce yağmuru
elbet bir gün yeşereceğim yeniden
içimdeki ya da dışımdaki yabancı
ne olur yardım et bana
kafesteki kuş ölmeyi beklemek üzere
bense çıkmak istiyorum buradan.