όλο και πιο δυσεύρετοι οι θερινοί διαλόγοι,
τα σκοτεινά προσωπά,
τα άφαντα τοπία.
πως έπαψα να μην σε βρίσκω στις επαφές μου,
τα ζυγωματικά σαν φωτίζονται απ'την οθόνη του κινητού.
και όλο λάμπω όποτε σε βλέπω,
τι και ας είναι καθρέπτης,
τι και ας ονειρευόμουν.
τι και αν ξυπνώ γύρω στις 5,
να βρω λεφτά και λόγο να ζήσω,
τι και αν δεν τολμώ,
τι και αν περιφέρομαι,
στο τέλος μαζι θα καταλήξουμε.
εγώ πριν απο εσένα,
αλλά, τι και αν.
