γελαμε με χορτάρια, κλαίμε πίσω από τα μάτια,
σκληρή ζωή πουτάνα, δύο μέτρα παλικάρια,
είναι ο κόσμος γύρω μας φαινόμενο αλλασόμενο,
δίνω σφιχτά το χέρι, μηπως δεν υπάρξει επόμενο
αφήνω το πακέτο μπροστά απ'τον διπλανό μου,
μέχρι ένα τσιγάρο, δεν δίνω τον εαυτό μου,
σ'αγαπώ πάρα πολύ, μα μπροστά είναι το βουνό μου,
κατρακυλά το αίμα, μέσα απ'την μπλούζα το φυλακτό μου
σκεφτόμαστε αδιάκοπα, στρίβουμε τα πεντάφυλλα,
γυρίζουμε σαν σβούρες για να πιάσουμε τα άπιαστα,
κρεμάμε στο μπαλκόνι τα ψυχολογικά μας, άπλυτα,
κατακρίνουμε του γείτοννα, βρώμικα και σάπια,
στόμα που φτύνει σάλια, ψάρι δεν βγαίνει απ'την γυάλα,
πόδια ανοιχτά διάπλατα, για κάρβουνα ζητάνια
πεθαίνουμε περήφανοι για άλλον κόσμο,
αν απειλείς την μάνα μου θα βγάλω το όπλο,
αν με κοιτάς κατάματα θα νιώσεις πόνο,
θηλιά δεμένη στον λαιμό,
στην τσέπη πάντα ο σουγιάς,
την βγάζω μόνος.
