အပိုင်း(၁၄)

241 9 0
                                    

Zawgyi

အိမ္ျပန္လမ္းမွာလြမ္းမဲ့မီးအိမ္တစ္ေယာက္နည္းနည္းေတာ့ေက်ာခ်မ္းရတယ္။ဘာလို႔ဆိုကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့တည္တံ့မာန္ကသူ႔ကိုအစိမ္းလိုက္ဝါးစားေတာ့မယ့္အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ေနလို႔ေလ။တည္တံ့မာန္ကလြမ္းမဲ့မီးအိမ္ကိုအကဲခတ္ေနတယ္။ဒီမိန္းမေခ်ာမ်က္ႏွာနဲ႔ေကာင္ကသူ႔ထက္ငယ္ပံုရတယ္။ဘာလို႔သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာေၾကာက္႐ြံ႕ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္တစ္စက္မွမရွိရတာလဲ။

"ဦး"

တည္တံ့မာန္ရဲ႕မ်က္ခံုးေတြကလြမ္းမဲ့မီးအိမ္မာနခက္ထန္ကိုဦးလို႔ေခၚလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ပိုၿပီးတြန္႔ခ်ိဳးသြားတယ္။လြမ္းမဲ့မီးအိမ္ရိပ္မိေပမယ့္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္တယ္။

"အင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

မာနခက္ထန္ျပန္ထူးလိုက္တာေၾကာင့္တည္တံ့မာန္ရဲ႕နား႐ြက္ေတြကေဒါသအရွိန္နဲ႔အတူနီလာတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာတယ္"

မာနခက္ထန္အခုမွငယ္မနက္စာမစားရေသးတာကိုသတိရသြားတယ္။အေလာတႀကီးနဲ႔ထြက္လာမိတာကို။

"ဘာစားခ်င္လဲ"

"ဘာျဖစ္ျဖစ္အဆင္ေျပပါတယ္ အစာေျပရံုဆိုရၿပီ"

ငယ္ကသူ႔ကိုၿပံဳးျပရင္းေျပာတယ္။မာနခက္ထန္အျပန္လမ္းမွာရွိတဲ့ေပါင္မုန္႔ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ကားရပ္လိုက္တယ္။

"ခဏေစာင့္ေနဦး"

"ဟုတ္ကဲ့"

မာနခက္ထန္ကားေပၚကဆင္းသြားတာနဲ႔တည္တံ့မာန္ကသူထိုင္ေနတဲ့ထိုင္ခံုေနာက္မွီကိုကန္လိုက္တယ္။လြမ္းမဲ့မီးအိမ္ကမ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႔နည္းနည္းမွဂရုမစိုက္။

"မင္းဘယ္သူလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ကငယ္ပါ"

လြမ္းမဲ့မီးအိမ္အတတ္နိုင္ဆံုးေလသံကိုထိန္းရင္းေျပာလိုက္တယ္။

"အတိအက်ေျပာ"

တည္တံ့မာန္ရဲ႕စကားေၾကာင့္လြမ္းမဲ့မီးအိမ္မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပံဳးလိုက္တယ္။

"အတိအက်ေျပာရရင္ဦးရဲ႕ငယ္ပါဗ်"

"ေျပာရဲလိုက္တာ!"

လွမ်းမဲ့မီးအိမ်(Just a wedding Daddy) (Complete)Where stories live. Discover now