Ay Kelebeği

Günler ve Günceler

Merhaba:)

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Keyifli Okumalar!

Bölüm Şarkısı;

hotline-Billie Eilish

Bölüm 4: Günler ve Günceler.

"Eğer bir yıldız olsaydım tozlu ve rafa kaldırılmış bir yıldız gibi olurdum. Sönerdim, parlayamazdım. Ben yıldız olamazdım, ama sen parlardın. Ben senin ışığında kaybolurdum yalnızca."

-

Ilgın Sonay.

İyi miydim? Gerçekten iyi miydim? Bunu çok merak ediyordum.

Adımlarım hastaneye geldiğinde derin bir nefes aldım. Hastane kokusundan nefret ederdim eskiden ama o koku bile rahatsız etmemeye başlamıştı beni. O kadar alışmıştım ki, etkilemiyordu bile beni.

Geldim Gece. Ben geldim, sen hâlâ orada mısın?

Hastaneye girdim ve başımda bir şeyin eksik olduğunu hissederek oraya dokundum. Berem yoktu. Yeşil berem neredeydi?

Yeşil berem yoktu. Oysa onu bana Gece almıştı. Gözlerim doldu, özellikle takmıştım onun için. Şimdi göremeyecekti başımda bereyi. Ya da hissedemeyecek mi drmeliydim?

Saçlarında yıldızları taşıyan Gece, gecede hapsolmuş ve güneşi olmayan Gece'ye dönmüştü.

Gece'nin olduğu yeri bulduğumda öncesinde izin alarak üç dakika görmek üzere anlaşmıştım.

Uyuyordu. Hiç uyanmayacak mıydı?

Yoğun bakıma girdiğimde gözyaşlarım beni esir almaya başlamıştı bile.

Bir trafik kazası sonucunda ortaokul adaşım Gece, komaya girmişti ve neredeyse 7 aydır uyanmıyordu.

"Gece, ben geldim meleğim." diye fısıldadım ve yanına eğilip eline dokundum.

"Benim bildiklerimi kimse bilmiyor ama bilecek. En çok kendime hatırlatmaktan korkuyorum, keşke uyansan Gece. 7-8 ay önceyi özledim, gözlerini, konuşmalarını ve her şeyi özledim." dedim bir nefeste ve yanan boğazım için yutkundum. Hafifçe öksürdüm ve geçmesini bekledim. Onunla konuşmayı özlemişim.

"Senin göremediğin bir şey oldu Gece. Ben seçildim, sen emindin buna ama." Benimle gurur duyuyor mudur?

"Hem, kiminle birlikte seçildim biliyor musun?" dedim ve susup tekrar yutkundum. Hastane kokusu burnuma dolarken gözlerimi bir yere, bir Gece'ye çeviriyordum.

"Poyraz'la..." Kısık bir sesle konuşmuştum. "Nasıl hissedersin bilmiyorum, duyuyor musun bilmiyorum." Gece'nin gözlerinden bir damla yaş düşmüştü.

"N'olur üzülme Gece'm." Üzülmesine dayanamazdım ki.

Gözlerimi odasında gezdirdim yavaşça. 7 aydır buradaydı. Doktorların umudu yavaş yavaş azalıyordu. Bitkisel hayata geçecek diyorlardı ama inanmıyordum. O hâlâ yaşıyordu ve uyanacaktı. Ama benim umudum hiç azalmıyordu, o beni bırakmazdı. Geri dönecekti, uyanmak zorundaydı.

"Sen uyanınca sana sımsıkı sarılacağım Gece." dedim ve gözümden firar eden bir damla yaşı elimin tersiyle sildim. Gözümün önüne anılarımız gelmişti, onu çok özlemiştim.