NAR ÇİÇEĞİM || Texting

12.Bölüm

İyi okumalar Nar çiçekleri 🌸

Koşar adımlarla konferans salonunda çıktığımda arkamdan gülme seslerini duymamaya çalıştım. Onu sevdiğimi söylediğim mesajlar doğruydu fakat sonrasında gösterilen mesajlar bana ait değildi. Onu arzuladığım ve onunla yatmak istediğim tonlarca cinsellik içeren mesajlar vardı.

Herhangi bir tuvalete girip kapıyı kilitledim. Gözlerimden yaşlar boşalırken bu durumdan nasıl kurtulacağımı düşündüm. Lisede değildik üniversite ortamındaydık ve Merih hâlâ ergence davranışlarda bulunuyordu. Beni nasıl bir durumun içine ittiğinin farkında değildi. Kim bilir Kayla benim hakkımda ne düşünmüştü? Gerçekten öyle biri olduğuma inanmış mıdır?

Hıçkırıklarım durmadan devam ederken tuvalet kapısının açıldığını duydum. Benim olduğum tuvaletin kapısının önüne gelince kapıyı çaldı.

"Eylül git başımdan! Bırakın da biraz ağlayayım. Her zaman güçlü görünmekten yoruldum. Ben güçlü değilim. Bunu artık anlayın!"

Hıçkırıklarımın arasından bağırarak konuştuğum için boğazım acımıştı.

"Eylül..." Cevap vermeyip kapının hareket etmesinden kapıya yaslandığını fark ettim. Sessizce durup beni dinlemek istiyordu çünkü artık denebilecek hiçbir şey kalmamıştı. "Onların hiçbiri gerçek değil." Gözlerimden akan yaşlarımı koluma sildim. "Ben öyle biri değilim. Bunu sen biliyorsun, Batu biliyor fakat orada bulunanların hepsi bunu bilmiyor. En önemlisi de Kayla bunu bilmiyor."

Okulda adımın çıktığına emindim. Kim bilir arkamdan neler diyeceklerdi. Bunlardan korkmuyordum fakat insanların bu kadar düşüncesiz olması beni yıpratıyordu. Birine karşı nasıl bu kadar düşüncesiz davranabilirlerdi?

Telefonuma gelen mesaj sesiyle birlikte Kayla olduğunu düşünüp telefonu hızlıca açıp mesaj bölümüne girdim. Hayal kırıklığına uğramak ise saniyelerimi almamıştı.

Okan: ahh Nevra ahh o yazdıklarını Merih yerine benimle yaşayabilirsin emin ol Merih'ten daha iyi bir eş olup seni memnun ederim

Okan: hem bunca zaman beni mahrum ettiğin vücudunu da görmüş olurum ;)

Okan: akşam 21.00 da Beltinaz Otel 37 numaralı odada bekliyorum ;)

"Allah kahretsin!" diyerek telefonu kapıya fırlatıp yere düşmesini izledim. Ağlamam yine şiddetlenmişti ve kendimi sonsuza kadar burada tutmak istiyordum. Okan bizim sınıftandı. Bir zamanlar benimle çıkmak istemişti fakat ben bunu kabul etmemiştim çünkü çıktığı her kız onunla yatıyordu ve bu iğrençti.

"Nevra, iyi misin?!" diye kapının ardından Eylül bağırmıştı.

"Değilim. iyi falan değilim! Ne oldu biliyor musun? Okan sapığı yazdı. Neymiş efendim Merih'e yazdıklarımı onunla yaşayacakmışım! Bu beni ne sanıyor ya! Bir de beni otele çağırdı ya! Düşünebiliyor musun otel!"

"Öncelikle bir sakın ol ve kapıyı aç. Söz veriyorum her şeyi halledeceğiz."

Halledebileceğim bir şey kalmamıştı. Herkesin beni sevmemesine alışmıştım. Benim hakkımda düşündüklerine alışmıştım. Şu an tek düşündüğüm beni sevdiğini söyleyen ve beni ilk defa seven Kaylaydı. Hâlâ mesaj atmamıştı.

"Eylül... Kayla bana yazmadı. Nasıl olduğumu sormadı. Ne hissettiğimi sormadı. O da o konuşmalara inanmış mıdır? Neden bilmiyorum ama onunla konuşsam her şey düzelecekmiş gibi hissediyorum. Galiba beni bir tek seven o olduğu için onun, o konuşmalara inanmamasını en içten diliyorum."

O an ilk defa içimden dilediğim bir şey oldu ve Kayla'nın sesini duydum.

"Senin öyle biri olmadığını çok iyi biliyorum Nar Çiçeğim. İnan bana o konuşmaların sahte olduğunu görür görmez anladım."

Kapının kilidini açmak için elimi uzattığımda içimden bir ses durmamı söylemişti. Böyle olmamalıydı. Onu ilk görüşüm bu halde, bu durumdayken olmamalıydı.

"Kayla..."

"Söyle Nar Çiçeğim. Ve eğer istersen kapıyı açabilirsin. Sana sarılıp destek olmak için kollarım her zaman burada." Diyerek kıkırdadığında yüzümde tebessüm oluştu.

"Senin karşıma çıkman normal bir şekilde olmayacaktı. Bunu bana, sen söylemiştin. Bunun büyüsünü bozmak istemiyorum. Fakat... sana sarılmak istiyorum."

Birkaç gün öncesine kadar Kayla'ya da Merih yüzünden güvenmiyordum fakat şimdi en güvendiğim kişilerden biri olmuştu çünkü orada gördüklerinin hiçbirine inanmamıştı. Aksine peşimden gelip bana destek olmak istemişti. Sevgisini her daim gösteriyordu.

"o zaman şöyle yapalım. Sen kapının kilidini aç ve gözlerini kapat, ben seni yavaşça dışarıya çıkarayım ve sarılalım. Olur mu?"

"Olur." diyerek onu onaylayıp derin bir nefes alıp verdim. Kayla bana iyi gelecekti bunu biliyor ve hissediyordum.

Kapının kilidini açıp yana kaydım ve gözlerimi kapadım. Ne kadar merak etsem de gözlerimi açmayacaktım. Kendi isteğiyle karşıma en güzel şekilde çıkacaktı.

Bir elin elimle temasını hissedince içimde bir karıncalanmanın oluştuğunu hissettim. İçimden kendime sakın olmamı söyleyerek Kayla'nın yönlendirmesine ayak uydurdum ve tuvaletten çıktım.

"Bu ağlamalarının hepsinin hesabını soracağım." diyerek iki elimi yanaklarıma getirip baş parmağıyla yanağımı okşadı. Dokunuşu o kadar naif ve güzeldi ki...keşke hep böyle kalabilme şansımız olsaydı.

Kayla, beni kendine yavaşça çekince başım göğsüne yaslandı. Bu sayede boyunun benden ne kadar uzun olduğunu anlayabilmiştim.

Kollarımı beline sararken hissettiğim huzuru hiçbir yerde bulamayacağım fark ettim. Ona sarılmak beni bu hayattan çıkarıp bambaşka bir diyara götürmüştü adeta.

"Bunca zaman hayalini kurduğum sarılmanın burada, kızlar tuvaletinde olacağını düşünmemiştim." Kayla'nın dediğine gülümsedim. Gerçekten de kızlar tuvaletinin ortasında durmuş birbirimize sarılıyorduk ve benim gözlerim de kapalıydı. Değişik bir çift olduğumuz kesindi.

"Sana sarılmak beni biraz olsun yatıştırdı. Teşekkür ederim... Orada gördüklerine inanmadığın ve bana destek olduğun için."

Kokusunu içime çekmek için derin bir nefes aldım. Keşke bu kokuyu bir kavanoza koyup saklayabilseydim o zaman her şey daha güzel olurdu.

"Ben her zaman sana inanacağım ve her zaman senin yanında olacağım. Yeter ki... yeter ki sen de beni sev..." diyerek saçlarıma bir öpücük bıraktı.

Taş tutmuş kalbimde ilk çiçeğin açtığı an, hem hayatımın en kötü günü hem de en iyi günüydü. 

🌸

Kayla... Sen o kadar iyi kalplisin ki keşke hayatımızın tümünde senin gibi erkeklerle karşılaşsak 💛