လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် မင်္ဂလာဆောင်ခန်းမ
တွေတောင်မဟုတ် အထင်ကရနာမည်ကြီး
နေရာအကျယ်ကြီးတစ်ခုတွင် အဖြူရောင်နှင်းဆီ
တွေခညောင်းနေသည်။
ပြာလွင်သောကောင်းကင်ကြီးအောက်
ဂုဏ်သရေရှိလူပေါင်းများစွာသည်လည်း
သူ့ထက်ငါ့အပြိုင် တန်ဖိုးကြီး အဆင်တန်ဆာများဖြင့်
ပွဲကိုတက်ရောက်လာကြသည်။
"တွေ့ပြီ Jeon.....Adrian ရှိတဲ့နေရာကိုသိပြီ...."
Jeonသည် အစောင့်အကျပ်ရာချီဖြင့်
အလွန်ဆိုးဝါးသည့်ဘဝတစ်ခုကိုဖြတ်သန်း
နေရခြင်း။ရှာဖွေမှုကိုတစ်ရက်မှမနားခဲ့။
Jeonရဲ့ လက်တံတွေကိုရသလောက်ဖြန့်ထားကာ
အပူတပြင်းကိုနေ့တိုင်းရှာနေခဲ့သည်။
Agustd ကတော့ အားအကိုးရဆုံးပေါ့..။
JEonထွက်ပြေးရှာဖွေဖို့အကြိမ်ပေါင်းများစွာ
ကြိုးစားခဲ့တိုင်းကူညီပေးတဲ့လူမှန်သမျှ
သည် အသက်မရှင်တတ်ကြပါ။
ရင်းခဲ့ရသောအသက်တွေသည်နည်းတော့တာ
မဟုတ်။ခြိမ်းခြောက်အကျပ်ကိုင်ရခြင်းကို
ခံစားခဲ့ရတာAdrian တစ်ယောက်ထဲတော့
မဟုတ်ခဲ့။
ဒါပေမယ့်မတူညီက Jeonဟာလူကြီး
တစ်ယောက်မို့ ကြောက်လန့်တာထက်
တေးမှတ်ထားပြီးစုပြုံတုံ့ပြန်ဖို့ကိုသာ
အားသာခဲ့သည်။
JEonငြိမ်သက်နေကာ အရင်လိုအော်ဟစ်
မဆူညံတော့ကြောင့် ခေတ္တခဏတာ
လှိုင်းထန်ပြီး အချိန်တချို့ဖြတ်သန်းလာပြီး
တော့လည်း ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူးဟု
တွေးခေါ်ခဲ့ကြကာ သူတို့ဖြစ်ချင်တာ
သူတိူ့လုပ်ချင်တာကို ရှေးရှူးလုပ်ဆောင်နေခြင်း
သည်ဒီနေ့တွင်အကောင်အထည်ပေါ်လာခဲ့သည်။
Jeon က အကြိမ်ပေါင်းများစွာ
ငြင်းဆန်ခဲ့သော်ငြား ငါမိဘ
ငါအကောင်းဆုံးကိုစီစဉ်တာဆိုသော
ခေါင်းစဉ်ကြီးသည် မလှမပရယ်။
Adrian ရှိတဲ့နေရာကိုသိသွားပြီဆိုတဲ့
ဝမ်းသာမှုသည် ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်။
ရင်ခုန်သံတွေမြန်လွန်းခဲ့ကာစိုးရိမ်ပူပန်
ရသောကလေးဆိုးလေးအားဒီနေ့ချက်ချင်း
ကိုတွေ့ချင်တာကြောင့် Jeon NewYorkကို
ချက်ချင်းပြန်ဖို့ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။
"လက်မထပ်နိုင်ဘူး....လက်မထပ်နိုင်ပါဘူး
ဆိုတာကိုလည်းနေ့တိုင်းနေ့တိုင်း
ငါအားလုံးသိအောင်ပြောပြခဲ့ပြီးပြီ
နားမဝင်ကြတဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းစရာပဲ..."
