SERSERİM BENİM * MUCİZE SERİSİ I -FİNAL

BÖLÜM 17 - BU NASIL KIZ BABASI?

BÖLÜM 17 – BU NASIL KIZ BABASI?
Sanırım başlıktan anlaşıldı kim olduğu? :)

-*-

GELİN KAMARASI

Aybeniz üzerindeki beyaz elbiseyi düzlerken derin bir nefes aldı ve Rojda’ya döndü, “Rojda nasıl olmuşum?”
“Mükemmel bi şi...”
Aybeniz kaşlarını çatıp, yüzünü buruşturdu, “Elindeki böreği sormadım Roji, üzerimdeki elbiseyi sordum! Ama şimdi beni de soğanlı dürüm sanmandan korktum yani.”
“O ne demek be, sen kim soğanlı dürüm olmak kim? Onun yerini kimse tutamaz.”

“Ne bileyim,” dedi dudaklarını bükerek, “Geçen abimi çikolatalı pastaya çevirip yediğini düşününce.”
Dudaklarını yaladı, “Çikolata pasta mı? Bir de abinli... Allah’ım...”
“Hayır hayır şaka yaptım, hiç ama hiç yeri ve zamanı değil. Sade çikolatalı pastamız var, abimli çikolatalı pasta bu gece menüye dahil değil,” derken ellerini sağa sola sallıyordu, “Ayrıca şu böreği de bitir artık rica ediyorum. Kokusundan midem kalktı yemin ederim. Nereden bulmuşsa abim... Çok fena yani.”

Rojda elindeki börekten kocaman bir ısırık alırken aynı zamanda kıza da laf yetiştiriyordu, “İlk zamanlar bende böyleydim, her şeyden midem kalkıyordu sonra ne olduysa huyu değişti midemin, her şeyi canım çekmeye başladı. Bir değişik bu hamilelik, dengesizlik yani.” Düşündü biraz, “Mesela geçen gün birden canım abini çekti, kalktım bastım iş yerini, tuttum onu lavaboya soktum-”
“Tamam geri kalan sokum aşamasını dinlemek istemiyorum!” diye inledi elini alnına koyarak. “Allah’ım, anlattığı şeye bak!”

“Ne var. O da bir eylem neticede. Yürüyüş gibi, yemek yemek gibi. Sevişmek de bir gereksinim, insani bir ihtiyaç. Doğal bir şey yani, siz insanlar o eylemi farklılaştırıyorsunuz. Yoksa herkes yapıyor, sen yapmıyor musun Serdar’la? Herkes birbirini sikiyor, konuşmaya gelince, ‘Ay ayıp, ay edepsiz!’ hay edebinizi sikeyim! Yaparken iyi de konuşunca mı edepsizlik? Hah!”
“Roji, şu konuyu kapat!” demişti ki öğürdü, “Ay kaldır şu böreği de gözünü seveyim! Midem kalktı.”

“Alışırsın alışırsın. Bende ilk zamanlar böyleydim.”
“Ben hamile değilim Rojda, herkesin önünde apır sapır konuşma, valla gebertirim seni.”
Rojda sırıttı, “Bende ilk günler öyle demiştim. Ben sana söyleyim, ben Serdar’ı ve sülalesini biraz tanıdıysam...” yaklaştı, “Bal gibi de seni korunaksız bir şekilde becerip, hamile bırakmış canım benim!”

Aybeniz yutkundu, haklı olabilir miydi? İlişkilerini düşündü. Hepsinde de korunmuştu, firesiz... “Hayır bebeğim, hepsinde korundu Serdar, yani fire yok fire...” dedi kendinden emin bir şekilde. Olamazdı değil mi?
Rojda böreği bitirip, kabı çöpe attı. Sonra da elini ağzını mendille silerken dudaklarını büzdü, “Şimdi güzelim, işin bir de kara delik kısmı var...”
“O ne demek?”

Göz kırptı, “Küçücük bir deliğe bakar demek. Korundu diyorsun, korundu da, korunduğu o küçük baloncuk patlak olabilir mi acaba? Onu bir düşün istersen...” çantasını aldı, “Hadi gidip kıyalım ebenizin nikahını.”
Çıkan kızın arkasından bağırdı, “Hadi oradan!” eli ile yüzünü yelledi, “Tekne sallanıyor tekne! Ondan bulanmıştır midem. Börek de kötü kokuyordu!” Derin derin nefesler alıyordu, “Tekne sallanmıyor mu lan?” derken sağa sola salladı kendini, “Sallanıyor sallanıyor. Çok sallangaçlı tekne bu. Of ayakta durulmuyor-” yeniden öğürdü ve koşarak kamaranın lavabosuna attı kendini. “Belanı siksinler Serdar senin! Hemde korunmadan!”

DAMAT KAMARASI

Erdem şişeyi salladı salladı en sonunda parmağı ile ittiği tıpayla şampanya patlamıştı. Herkes ıslık çalıp, ‘Oooo...!’ diye bağırırken Erdem de bardaklara şampanyaları doldurdu.
Serdar heyecanla nefes alıp verirken bir dikişte içti şampanyayı ve “Bir daha doldur,” dedi.
Kemal sırtına vurdu, “Damat bey fazla içmeseniz mi acaba? Bunun gecesi var ya hani...”
Herkes kahkaha atarken Eray cık cıkladı, “Oğlum bırak içsin, düğün bitmez buna ben size söyleyim.”
Erdem sırıttı, “Ee kardeşimi alıyor, ayık dolaşmaması lazım, anca geçer zaman. Yoksa ayık kafayla çekilecek çile değildir kendisi,” dediğinde Eray’la çakıştılar.