Who's the one for me?

Chapter 16 lovestfriend T___T

Chapter 16

-

----- Phoebe's POV

-

Ano ba naman kasi ang nangyari sakin at bigla nalang lumabas sa bibig ko yung mga ganung salita. >_____<

Eh kasi natatakot ako!

Pwede na ba yun?

Okay?

Sapat na bang dahilan yun para maniwala sila?

Ugh. Kung ano ano kasing pinaggagawa ko kanina. To the point na hindi ko alam na magkayakap kami at sakto pang nahuli, err scratch that I mean sakto pang nakita nila kami sa ganung sitwasyon.

Hala. Ayan tuloy. Inaasar na nila kaming dalawa. Waaaah ! Bah naman kasi yan Phoebe. Hindi ka talaga nag-iisip! Hindi mo na alam kung anong kinikilos mo sa tuwing pinapangunahan ka ng takot mo. T___T

Bigla akong nakarinig ng foot steps sa labas ng kwarto. Andyan na siyaa.

Agad akong tumayo at hinawi ang kurtina na nagsisilbing harang sa aming dalawa. Kumaripas ako ng takbo pabalik ng kama at humiga. Kasabay naman non ang pagbukas ng pinto.

Okay Phoebe. Mag-pretend kang tulog. =______=

Narinig ko ang pagsarado ng pinto at unti unti niyang paglapit sa kama niya. Siguro nakaupo siya ngayon don.

"Uhh. Phoebe." Bigla niyang sabi nagulat pa nga ako kasi bigla bigla nalang siyang nagsasalita. Akala ko kasi matutulog na siya ng diretso, buti nalang hindi ako sumigaw sa gulat dapat hindi ako magpahalata. "Galit ka ba? Wag mo nalang pansinin yung pang-aasar nila kanina."

ABA! talaga! Sino ba may sabing apektado ako ha! Hindi nga ba? Eh parang kanina lang kung anu anong pinag-iisip ko e. Eh basta! Hindi ako affected.

"Naiitindihan ko naman yung sitwasyon mo kanina, hindi mo na kailangan pang magpaliwanag." At narinig ko medyo natawa siya ng mahina.

Adik din nitong lalaking to ah. Nagtulug-tulugan pa rin ako. Nako! Wag siyang assuming! Malaman ko lang talaga na binigyan niya ng meaning yung kanina. Nako! Malilintikan talaga siya saken. >___<

----- Tristan's POV

"Pero, seryoso, nung nakita kong malapit ka na umiyak kanina, dun ko lang nalamang hindi ka pala talaga okay. Sorry."

Akala ko kasi nung nagkwekwentuhan kaming dalawa okay lang siya, yun pala siguro nung mga oras na yun nilalabanan niya lang yung takot na nararamdaman niya at pilit na kinakalimutan. Malay ko bang takot siya sa dilim. Kaya nung tumayo ako bigla niya akong pinigilan, yun siguro yung time na hindi niya alam ang gagawin niya at di niya siguro kayang maiwan mag-isa. Kaya nung mangiyak-ngiyak na siya kanina, naguilty ako at naawa kaya bigla ko nalang siyang nayakap kasi nung mga oras na yun I know she needs someone to comfort her kasi malamang sa alamang ang Mommy at Daddy niya ang tinatakbuhan niya sa mga oras na ganun o di kaya nama'y ang kapatid niya.

Hindi ako naiinis kasi para siyang bata dahil sa ikinilos niya. In fact, I find it cute. :) this girl is really something. Napailing nalang ako.

"Tulog ka na ba?" I asked. Kanina pa kasi ako nagsasalita dito pero hindi siya umiimik.

Tumayo ako sa kama at hinawi ang kurtina. There! Nakita ko siyang nakahiga, dun siya nakaharap sa kabilang side. Napabuntong hininga nalang ako.

"Goodnight.." at hinawi ko muli ang kurtina at nagsimula ng matulog.

----- Dave's POV

Haaaay. Kamusta na kaya ang LOVESTFRIEND ko. T____T (LOVE/BESTFRIEND= LOVESTFRIEND)