GECE

BÖLÜM 69

Biz geldik 🎉
Keyifli okumalar. Bölüme bol bol yorum istiyorum. Hayalet okuyucularım kendinizi gösterin artık 😅 Kocaman öpüldünüz 😘

Tahmin ediyordum. Bir şeyler yapacağından emindim ama bana söyler diye düşünüyordum. Ona söylemediğim için bana kızan adam, aynısını kendi yapmıştı. Bana neden söylememişti? Birbirimizden bir şeyler mi gizleyecektik artık? Birimiz bir hataya düştüğünde diğeri de misilleme mi yapacaktı?

İlişkimizi yıpratmaz mıydık? Hasar alan kalplerimizi nasıl toparlardık? Bunu düşünen sadece ben miydim? Ben bilmeden bir hataya düşmüştüm. Peki ya Arat? O neden böyle yapmıştı?

"Bana neden söylemedin?"

Kırgın ya da kızgın bir ses tonuyla sormamıştım bu soruyu. Öyle ifadesizce ve duygusuzca sormuştum ki aramızdaki mesafe bir anda artmıştı.

"Kim olduğunu öğrendiğimde söyleyecektim."

Derin bir nefes alıp koltuğa oturdum. Nefesimi usulca verirken ne hissedeceğimi bilemiyordum.

Arat yanıma oturup elimi tuttu. Bakışlarım evin bir köşesine sabitlenmişti. Yüzünü görmesem bile sıkıntılı bir ifadenin esiri olduğunu bilecek kadar tanıyordum onu.

"Aklından geçen düşünceleri sil. Sana misilleme yapmak değildi amacım. Asla yapmam Gece. Beni tanıyorsan bunu yapmayacağımı bilirsin zaten."

Bakışlarım gözlerini bulurken omuz silktim.

"Yine de söylemen lazımdı. Böyle düşüneceğimi bile bile söylememiş olman çok daha kötü Arat."

Arat elini saçlarının arasından geçirip geriye yaslandı. Elimi hala bırakmamıştı. Elim bacağının üstündeydi. Sıkıca tutuyordu. Gitmemden korkar gibi...
Bir kere gitmiştim sahi.. tekrarı olup olmayacağını kestiremiyordu.

Ama niyetim asla bu olmayacaktı. Gittiğim dönemde içine düştüğüm karanlık beni öyle çok boğmuştu ki nefesimi yitirmiştim. Şimdi tekrar nefesime kavuşmuşken ondan gitmezdim.

Başını geriye atıp gözlerini kapattı. Yutkunduğunda hareketlenen adem elmasına dokunmak isteyen parmak uçlarım karıncalanmıştı.

"Sürekli birbirimizi ezip geçiyoruz Arat."
Arat sessizliğini korurken göğsüne yasladım başımı usulca beni hemen sarıp sarmaladığında burukça tebessüm ettim.

"Biz çok tecrübesiz Arat. İlişkiler konusunda berbat bir ikiliyiz. Birbirimizi kırmak istemezken yine en çok birbirimizi kırıyoruz. Bizim için neyin yanlış neyin doğru olduğunu bir türlü öğrenemedik."

Başımı kaldırdığımda siyah incileri tavana takılı kalmıştı. Tekrar yutkunduğunda gözleri yüzümü bulmuştu.

"Birlikte öğreneceğiz Gece. Birlikte kalkacağız. Birlikte kırıklarımızı onaracağız. Benim senden başka yolum yok."

"Arat-" Çalan telefonuyla sessiz kaldığımda telefonu açıp "Mesajı gördün mü?"

"....."
"Önceden mi ayarlanmış?"
"...."
"Neden daha erken engel olamadınız?"
"...."
"Tamam. Bunun hesabını sonra keseceğim."

Konuşmasından hiçbir şey anlamadığımdan öylece Arat'ı dinliyordum. Bana gelen mesajla ilgili olmalıydı. Ama ne zaman haber vermişti de araştırmaya koyulmuşlardı.

"Hadi gidiyoruz."

"Nereye?"

Sorumu cevapsız bırakırken çoktan ayaklanmıştı. Ben de peşinden koşturup sorumu yinelesem de istediğim cevabı alamamıştım.