" အော်...ကိုကို ဒီနေ့နေလည် အန်တီရွှယ်ချီနဲ့သွားတွေမလို့ ကိုကိုလိုက်ပို့ပေးပါလား"
မျက်နှာငယ်လုပ်ပြီ ခေါတာတောင်ရိပေါကသူ့ကိုအရေးမလုပ်....
"ကိုကိုရေ....ကျန့်ကျန့်လေဒီနေ့shoppingထွကမချင်လို့ လိုက်ပို့ပေးမလားဟင်"
"အာ..ကိုယ့်ကိုကလေးလေးကသွားချင်လို့လား အင်းအင်းထမင်းစားပြီးခနနေရင် ရေချိုးပြီးစောင့်နေနော်"
ကျန့်ကျန့်တစ်ခေါက်လောက်ချွဲယုံနဲ့တင် ရိပေါအလိုက်သိစွာ ပို့ပေးမှာကိုယ့်ကို ကလေးလေးတဲ့.....
"ကိုကို!!!ရီနန်ကိုကျတော့ လိုက်မပို့ပေးဘူး ဒီအခြောင်ကောငါကိုကျတော့ လိုက်ပို့ပေးတယ်ပေါ့"
"ဘာ!!ရီနန်မင်း!ကျန့်ကျန့်ငိုအဲ့ဒီလိာပြောစရာမလိုဘူးထင်တယ် သူကငါ့ချစ်သူ သူကင့ါအိမ်ထောင်ဖက် သူကငါအချစ်ရဆုံးသူ !"
ရိပေါဒေါသထွက်ကာ ရီနန်ကိုအော်ချလိုက်သည် သူနောက်ဆုံးပြောသွားတဲ့တစ်ခွန်း သူကငါအချစ်ရဆုံးပဲဆိုပြီး ပြောသွားတာကအမှန်ပင် သူကျန့်ကျန့်ကိုချစ်နေမိပြီးပါပြီ ဒါကြောင့်သူလည်းဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ ဒီတစ်ခေါရိုက်ကူးရေးပြီးရင် ကျန့်ကျန့်ကို လက်ထက်ခွင့်တောင်းမယ်ဆိုတာကိုပေါ့....
"ကိုကို ကို့ကိုပါးစပ်ကဒီလိုပြောထွက်တယ်နော် အန်တီရွှယ်ချီ ရီနန်နဲ့ပဲသဘောတူထားတာလေ"
"အဟက်!!သူကငါ့မား မှမဟုတ်ဘဲဒီကိစ္စကငါ့အပိုင်းမဟုတ်ဘူး မင်းအပိုင်း!"
ရိပေါနဲ့ ရီနန် တစ်ယောက်တစ်ခွန်းပြောနေကြတယ် ဘေးကသူတွေလည်းတစ်ယောက်မှဝင်မဆွဲရဲ ...ကြားထဲက ကျန့်ကျန့်ကပဲ ဝင်ပြောရတော့တာပေါ့...
"ကိုကို!!တော်တော့ ဒီမှာရီနန်ကျဲ သူများအိမ်ပေါမှာလည်းတက်နေသေးတယ် အရှက်မရှိပိုင်ရှင်ရှိပြီးသားလူကို ဘယ်သူ့အပိုင်လို့ဆိုနေတာလည်း..."
"ကောင်လေး...မင်းကိစ္စမဟုတ်ရင်ဝင်မပါနဲ့"
"မဆိုင်ဘူး...ဟုတ်လား ဆိုင်တာပေါ့ဗျ!!ကိုကိုက ကျွန်တော်လက်ထပ်ယူမယ့် ကျွန်တော့် ယောကျာ်း!!"
