pahimakas

PROLOGUE

" Piste, anong oras na"       

Agad-agad din akong bumangon ng maalala kong ngayong araw pala ako pupunta kila Tita Candice. 

Few days ago, Kale and I unexpectedly bumped into each other. After two years, ngayon nalang kami ulit nagkita.

It's almost 12am, dapat andoon na ako bago pa mag lunch. Late na ako nakatulog last night, i was busy unpacking my clothes. Nag ayos na ako at nagmamadaling lumabas ng bahay.

" Okay, i still have.. " habang tinitingnan ang aking relo." Uh, 30 minutes.. I can get there by 15" sabi ko at isinimula ng ipatakbo ang sasakyan ko.

Nang nakarating na ako, binuksan na ng guard ang gate. I parked my car beside Kale's. Pero, bakit parang 'yung isang kotse doon sa gilid.. parang ano.. parang familiar sa'kin 'yon,  ewan ko ba. 

" Ah!" napahawak ako sa ulo ko dahil sa sakit. May mga naiisip ako na hindi ko ma-explain. I can view something in my mind, it was like it had already happened. I was in that car and may kasama ako. I was holding the hand of the guy who's driving. Hindi ko maintindihan, ano ba nangyayari?

Ever since i came back, i've been experiencing this. Sasakit nalang ulo ko, tapos may mga na i-imagine ako sa utak ko. Minsan napapaisip nalang ako kung may sakit ba ako o takas mental lang talaga ako.

"Leisha! there you are." papalapit sa'kin si Kale. "Okay ka lang? What happened? alala niyang sabi.

"Okay lang ako, bigla lang sumakit 'yung ulo ko. Parang ano.. " napatigil ako dahil hindi ko ma explain kung ano 'yung nararamdaman ko.

" Parang ano, Leisha?" nagtatakang tanong ni Kale.

"It looks like that car.." bitin na sabi ko habang tinuturo ko ang sasakyan na kanina pa nakukuha ng atensyon ko. " It looks very familiar. " sabi ko habang hawak pa rin ang aking ulo.

Bigla naman siyang nagulat sa sinabi ko, it looks like he knows something about it.

"Really?" pagtataka niya at agad na iniba ang topic. " By the way, Mom's looking for you na. Let's go?" pag aaya niya na pumasok na sa loob ng bahay. Tumango lamang ako sakanya.

Nang kami ay pumasok, biglang lumaki ang mata ni Tita Candice. She's very beautiful, maputi, makinis, has good fashion sense, & very kind. 

Napaka ganda talaga ni Tita Candice, simula kabataan hanggang ngayon. She's my Mom's Best friend, since they were babies. My Mom would always tell stories about both of them, noong andito pa siya.

" Oh My God, Amali! You've grown so much. You're so beautiful, anak!" tumakbo siya papunta sa'kin at niyakap ako. 

" Hello Tita Candice, You're so pretty talaga. It's been years, pero you look the same but even more pretty ah " sabi ko sakanya, na ikina tuwa naman niya. 

" Ikaw talaga, miss na kitang bata ka." sabi niya at niyakap ako ulit.

Pagkatapos no'n, nag chika lang si Tita sa'kin. Kasama rin namin si Kale, tamang tawa lang siya habang nakikinig sa'min dalawa ni Tita. Napatigil si Tita sa pagkukwento nang biglang pumasok 'yung kasama nila sa bahay.

" Ma'am, andito na po si Sir Dein." 

Bigla naman nagulat sina Kale at Tita Candice. They looked at me like they're worried. While i stared at them with an awkward smile on my face. 

anong alam nila na hindi ko alam?

" Dein? Sino po si Dein?" hindi na sila nag salita dahil may bigla na siyang pumasok.

Bigla nalang bumabagal ang lahat nang bigla siyang pumasok. i can only hear his footsteps. His eyes met mine, but he immediately looked away.

Why is he so familar? 

i don't remember him.

at all.

but why is he the only one i don't have any memories with?