+ Warning ⚠️
ថេយ៉ុងត្រូវដួលទៅលើខ្លួនជុងហ្គុកពេលនាយទាញដៃគេអោយអង្គុយលើភ្លៅរបស់នាយហើយរឹតចង្កេះគេជាប់មិនឪ្យរើរួច ។
« លែងខ្ញុំភ្លាម » ថេយ៉ុង ស្រែកហើយរើបម្រាស់តែទោះប្រឹងរើយ៉ាងណាក៏រើមិនរួចមានតែហត់ខ្លួនឯងទៅវិញ ។
« បើដឹងថារើមិនរួចហើយខំធ្វើអីទុកកម្លាំងថ្ងូរឪ្យបងស្ដាប់វិញមិនល្អជាង? »
« មនុស្សចង្រៃលោកឯងនិយាយឡប់ស្អីហាស៎អាក្រក់ស្ដាប់ណាស់ »
« បងនិយាយការពិតតើ » ជុងហ្គុក ថាហើយអោនទៅថើបកញ្ចឹងករាងតូចថើរៗដៃនាយក៏អូសលូកចូលក្នុងអាវគេអង្អែលដងខ្លួនគេទៅមកដូចជាចង់ដាស់
អារម្មណ៍គេឪ្យមានចំណង់ ។ គ្រាន់តែដៃដ៏ពិនប្រសព្វរបស់ជុងហ្គុកលូកស្ទាបអង្អែលរាងកាយភ្លាមថេយ៉ុងក៏បិទភ្នែកហើយងើយក្បាលឡើងលើស្រើបស្រាលក្នុងខ្លួនដោយគ្មានមូលហេតុ ។
« បាន~~បានហើយ » ថេយ៉ុង ភ្ញាក់ខ្លួនឡើងវិញចាប់ដៃជុងហ្គុកឪ្យគេបញ្ឈប់សកម្មភាព ។
« មួយទឹកទៅ »
« ទេ! បើលោកមិនបានកើតអីទេខ្ញុំត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញហើយ »
« ឈប់មួយថ្ងៃក៏បានដែលអូនចេញមកហើយចូលទៅធ្វើការវិញកើតដែល? » ជុងហ្គុក ដាក់មុខលើស្មាថេយ៉ុងឈ្មុលថើបឆ្វេងស្តាំៗ
« បើចឹងខ្ញុំទៅផ្ទះវិញ » បើអោយគេនៅទីនេះជុងហ្គុក ប្រាកដជាលូកលាន់គេទៀតមិនខាន ។
« អត់ទេអូននៅទីនេះជាមួយបងហើយ »
« តែ...អ្ហឹម » ថេយ៉ុង រកប្រកែកតែត្រូវជុងហ្គុក ចាប់ថើបមុនធ្វើឪ្យគេហាមាត់ប្រកែកទៀតលែងបាន ។
« អឹម! » ថេយ៉ុង ក្រហឹមដើម.កខណៈជុងហ្គុក ចាប់លើកគេអោយអង្គុយនៅលើតុធ្វើការពីមុខនាយរួចហើយលូកដៃដោះខោគេចេញ
« អាស..ជុងហ្គុក!! » ថេយ៉ុង ភ្លាត់មាត់ថ្ងូរចេញមកពេលជុងហ្គុកចាប់កាន់របស់គេដាក់ចូលក្នុងមាត់ធ្វើចលនារូតចុះឡើងអោនងើបៗនៅប្រលោះជើងគេ ។
« អា៎....អ្ហឺស......អើស.... » ថេយ៉ុង រមួលជើងចូលគ្នាទាំងស្រៀវស្រើបលើកដៃខ្ញាំសក់ជុងហ្គុក នាយក៏ធ្វើចលនាកាន់តែលឿនទៅៗ ។
YOU ARE READING
[ លោកប៉ាចុងរោគចិត្ត ]
General Fictionក្មេងប្រុសម្នាក់ត្រូវរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកទៃដែលមិនមែនជាឪពុកម្តាយខ្លួនឯងក្រោយពេលម៉ាក់របស់គេបានចែកឋានទៅគេត្រូវទ្រាំរស់នៅក្រោមការឃុំឃាំងរបស់បុរសម្នាក់ដែលមាននាមជាឪពុកចុងនាយតែងតែតាមឈ្លានពានលើជីវិតរបស់គេគ្រប់ពេល ។ បើទោះបីជាជីវិតនេះជារបស់គេពិតមែនប...
![[ លោកប៉ាចុងរោគចិត្ត ]](https://img.wattpad.com/cover/305397589-64-k926237.jpg)