blue neighbourhood

1.9

hyunho 2 kids room'u sayısız kez izleyen hyunho shipperlar buradalar mı 😭🤧

.✞︎.

Sıradan bir pazartesi sabahıydı. Haftanın ilk okul günü çoğu öğrencinin moralini düşürürken, bu onların yüzüne de gayet net bir şekilde yansıyordu. Uyuşuk hareketler, somurtkan surat ve uykularını alamadıkları için yarı kapalı olan gözler..

Ancak bu yarı depresif öğrencilerin arasında Minho yoktu kesinlikle. Aksine, uzun süre sonra ilk kez bu kadar hafif ve rahatlamış bir şekilde geliyordu okula. Dudaklarında ona yakışan sevimli gülümsemesi ve enerjik adımları okul bahçesinde hareket ediyorken, içinin kıpır kıpır olduğunu hissediyordu aynı zamanda.

Aşk; doğru kişiye karşı besleniyorsa gerçekten de ilaç gibi duyguydu insan için. Bunun yanı sıra o gece yıllarca içinde birikmiş duygularını özgürlüğe kavuşturmuş olmanın huzuru da vardı elbet. Yani mutluydu. Evet, Minho şu anda hiç olmadığı kadar mutluydu hem de.

"Günaydın!"

Duyduğu tanıdık ses ile birlikte düşüncelerinden sıyrılıp arkasına döndü ve anında görüş açısına giren bedenle yüzündeki gülümsemeyi silmeden aynı şekilde karşılık verdi kendisine. "Sana da günaydın Chanhee."

"Nasılsın? Çok enerjik görünüyorsun bugün."

"Evet, sanırım uykumu güzelce aldığım için."

'çünkü uzun zaman sonra ilk kez rahatsız edici bir rüya yüzünden uykum bölünmedi..'

"Ah, anladım."

"Chanhee..." dedi bakışları ilerideki bankı bulduğunda. "...eğer yapacak bir şeyin yoksa, biraz oturup konuşalım mı?"

Diğer beden hemen olumlu anlamda sallamıştı başını. "Konuşalım tabii, seve seve."

İkili banka oturduğunda ilk Minho aldı sözü ve uzun süredir söylemek istediği şeyi söyledi. "Ben, sana teşekkür etmek istiyorum Chanhee."

Chanhee'nin yüz ifadesi şaşkın bir hâl almıştı. "Anlamadım, niçin?"

"Sen.. beni öyle görüp konuşmasaydın, ya da Minhyuk öğretmen ile konuşmam için ısrar etmeseydin işler şu an farklı olurdu benim için. Sana çok minnettarım gerçekten."

Bankta oturan diğer beden biraz düşünür gibi olup hatırladığıyla bakışlarını tekrar Minho'ya çevirmişti. "Ah, hatırladım. Demek Minhyuk öğretmen sana gerçekten de yardımcı oldu sorunun için."

"Evet, hem de çok. Ona da teşekkür borçluyum zaten. Ama önce seninle konuşmak istedim." Dedi yüzündeki minnet dolu ifadeyle Chanhee'ye bakarken.

"Lafı mı olur? Biraz bile olsa yardımımın dokunmasına sevindim." Biraz duraksayıp devam etti. "Mutlu olmak sana daha çok yakışıyor Minho, buna emin olabilirsin."

"Umarım sen de hep mutlu olursun Chanhee~"

Yüzünden silinmeyen aptalca gülümsemesiyle bahçede gözlerini Hyunjin gelmiş mi diye gezdirmeye başladığında Minho, sözü alan Chanhee'ydi bu sefer.