K.A.Y.I.P

9. bölüm gerçekler

❤Hikayemiz kaldığımız yerden devam ediyor
🌱Umarim beğenirsiniz☆
                      •    •     •
Halil odadan çıkalı yaklaşık 1 saat olmuştu. Odada her zamanki gibi yanlız kalmıştım. Bir süre sonra can sıkıntısından ayağa kalkıp,üstüme önüme gelen bi' kazağı alıp dışarı çıktım-kolumda serumla-.Halil'i her yerde aramama rağmen hiç bir yerde göremedim, en sonunda bahçeye bakan bir bank bulup banka oturdum. Oturduğum bank ayrıca hastane kapısınada bakıyordu. Aradan çok bi' süre geçmeden kapıdan bir doktorun girdiğini gördüm. Bu Doktor tıpkı Kayra'ya benziyordu. Gizlice onu takip etmekten ne zarar gelir dedim, eğer ki doktor beni fark ederse diye kafamda plan bile kurmuştum. Olabildiğince hızlı adımlarla Kayra'nın arkasından gittim. Kayra girişteki güvenlikle konuşuyordu. Kayra'nın işi bitince olabildiğince sessiz bi şekilde Kayra'yı takip etmeye devam ettim. Kayra uzun bi yolun sonunda -yani bana öyle geldi- doktorun olduğu bi odaya girdi ve kapıyı kapattı. Gizlice konuşmalarını dinledim, İnanın bana bu çok kötü bir şey yapmanızı tavsiye etmem.
"Buyrun Sare hanım,"
"Sevgili Kayra Bey, buraya Irmak  DURSUN' a doktoru olarak getirdik,"
"Ne demek istiyorsunuz, ben aylar önce hastaneden atandım,"
"Biliyoruz, fakat Irmak hanımı en çok siz anladınız. Komaya girdiğinden beri farklı tepkiler gösteriyordu ve biz buna bi' çözüm bulmadık;bunun için sizi buraya çağırdım,"
"Yani diyorsunuz ki Irmak hanımın Doktoru olacağım, ama bunun için bu hastanede olmam gerekmez mi?"
"Siz Irmak hanımın doktoru olmayı kabul ediyormusunuz?"
"E-evet..."
"Çok iyi(!) Gerisini bizde;yarından itibaren burada olacaksınız ,kısa bir süreliğine."
"Peki. Size iyi günler Sare hanım,"
"İyi günler Kayra Bey,"
Dedi Sare Hanım ve kapı açıldı. Neyse ki Kayra' nın dışarı çıkmadan önce ben oradan uzaklaşmıştım. Kayra telefonunu eline aldı ve telefonu kulağına götürerek konuşmaya başladı. Arkasından onu duyabilcek şekilde Onu takip ediyordum.
"Hey...Aa, sorma, yarından itibaren geldiğim bu hastanede olacağım...Hastam var...Bilmiyorum, bilmiyorum...ha? Hastamın adımı?...
Irmak DURSUN...tanımaman normal kardeşim,...neyse seni fazla tutmayayım...kolay gelsin..."
Dedi ve telefonu kapattı. Bir şey anlamış olmalı ki, bi' anlığına arkasına dönüp baktı, bende hemen birinin yanına geçerek sıramı bekliyormuş gibi yaptım. Kapıdan çıkıp arabasına binecekken, etrafta neredeyse kimsenin olmadığını fark ettim. Bu benim için bi' şanstı. Hızlıca Kayra' nın yanına gittim ve hafifçe koluna dokundum. Kayra bana döndü,
"Buyur, Irmak Hanım?"
Beni hala hatırlıyordu.
"İmmm, seyyy..."
"Irmak bak, söyle ne söyleyeceksen,"
"Zamanın varmı ?"
"Neden?"
"Seninle-ayy(!) Pardon. Sizinle bir şey  konuşmam lazım..."
"Önemli mi?"
"Sizin için hayır ama benim için evet. Eğer işiniz varsa sizi tutmayayım,"
"...Peki, gel bakalım şöyle kafeye geçelim."
Dedi ve eline telefonu alıp birini aradı;
"Alo, canım. Ben eve biraz geç geleceğim... Balomu?... yetişmeye çalışırım Canım... hadi öptüm...saol..."
Canım dedi...Kayra evli miydi?... Kayra ile rastgele bir masaya oturduk. O benim karşımdaydı- şahsen bu normaldi-.
"Bu beni alakadar etmez ama...siz evli misiniz?"
"Huh?...Hayır, daha nişanlıyım. Bir kaç ay sonra düğün yapmayı düşünüyoruz."
"Mutluluklar dilerim size..."
"Saol."
Ben biraz üzülmüştüm açıkçası. Kayra evliydi ve beni sevmiyordu, bu düpedüz ortadaydı. Şu anda aklımda bin tane soruyla baş başa kalmıştım galiba...
"Ahhh, nişanlımın kim olduğunu merak ediyorsun, değil mi?"
"Huh, yani...-"
Cebinden telefonunu çıkardı ve bi' resim açıp bana gösterdi. Bu- bu resim bana çok tanıdık geliyordu...Sanki, sanki daha önce tanışmış gibiydim...Bu-
"Yağmur?!!..."
Asıl şimdi kendimle baş başa kalmıştım. Benim rüyamdaki en yakın arkadaşım, şimdiki sevdiğim kişinin nişanlısıydı. Bu kötü olmuştu işte. Bir an önce bu konuyu unutmam lazım dı.
"Demek tanıyorsun,"
"...size söylemek istediğim şeyde bu Kayra Bey...Ben komaya girdiğimde bi çeşit rüyalar gördüm ve gördüğüm rüyalarda sizi tanıyordum. Yağmur, siz, Akif, Pelin ve ben... en yakın arkadaştık...sonra ben bi' kaza geçiriyordum ve-"
Devamını getirmedim, getirmek istemedim. Sonuçta karşımdakinin sevgilisi vardı. Kimi kandırıyorum ben, bildiğin şu anda derin bi çukura düşmüş ve halat uzatsalarda o halat kopacakmış gibime geliyordu.
"Ve-...,"
Dedi Kayra yani, Kayra Bey...
"Sizler beni sevmiyordunuz artık..."
Dedim zar zor. Uyanınca da bir şey değişmemişti aslında. Komadayken de sevmiyorlar dı , şimdide sevmiyorlar.
"Üzgünüm Irmak, ama rüyanda ki gibi olamayız. Ben seni hastam olarak hep seveceğim, sende beni doktorun olarak hep öyle gör ve, sev olur mu?"
Bunu diyeceğini az çok biliyordum... aslında şu an elime geçen hiç bir şeydi ama olsun, gerçeği öğrendim en azından. Artık Kayra Bey ile arama mesafe koyacaktım.
"Her neyse,"
Dedim konuyu dağıtmaya ve daha da uzatmamaya çalışarak.
"Sizin balonuz varmış, sizi fazla tutmayayım ben..."
Dedim ve masadan kalktığım gibi odama koştum. Hızlıca odama girip lavaboya girdim ve kapısını kilitledim.
Bilmiyorum bunu neden yapmıştım ama yapmıştım işte...Beni sevmeyen birini seviyordum ve bu çok saçmaydı...
Göz yaşlarıma hakim olamayıp ağlamaya başladım. Hiç bi fikrim yoktu neden ağladığım konusunda...Belki, geçmişimi kaybettiğim için , belki çaresiz kaldığım için, belkide bi umut beklerken yüz üstü bırakıldığım için...
Aradan bir gün geçmişti ve hala kendimi üzgün  hissediyordum. Yataktan kalkmaya bile mecalim yoktu, O sırada içeri Kayra Bey girdi. Kayra Bey yanıma oturdu.
"Bugün nasılsın?
"İyiyim..."
Dedim yataktan kalkmadan. Kayra'nın yüzüne bile bakmıyordum, gözlerim kapalıydı.
"İyi olmana sevindim,"
"Söylesene neden geldin?" ,dedim gözlerimi açmadan,
"Hastamsın ve sen iyileşene kadar bir yere gidemem."
"Bak, gördüğün gibi iyiyim, benden daha önemli hastaların olmalı, degilmi,"
"E-evet..."
" şimdi iyiyim ben, gidebilirsin"
"Niye bu kadar benim gitmemi istiyorsun? Eğer ki rüyanda ki gibi olmamızı-"
"NE?!"
Dedim. Yatakta oturdum, bu saçmalıktı nişanlısı vardı ve şimdi benim onunla sevgili olabileceğimi düşünüyordu,
"Tabi kii hayır. Niye öyle isteyim, sen nişanlınla mutlusun. Ben sizi ayırmak istemem... Hem ben iyiyim."
Artık gözlerimi açmıştım ve yatakta oturuyordum. Kayra bana bakarak,
"Bak ırmak, O gördüğün rüyanın hiç bir anlamı yok, ama şuna karşı bi doğruluğu var  ki; oda senin iyi olmadığın. Seni anlıyorum, zor bi yıl geçirdin ve şimdi umutların yıkıldı. Ben seni iyileştirmek için burdayım, ve sende iyileşmek için biraz çaba göster olur mu? Şu hastalığını kabullen artık, yokmuş gibi davranma yoksa daha da kotulesebilir ve biz senin kötü bir hastalık geçirmeni istemediginizden yanındayız-"
"Peki, bunun için teşekkür ederim. Ama ben iyiyim-"
Derken kalbime diken batar gibi bi acı hissettim, elimi kalbime götürdüm. Kalbim hala acıyordu.
"Iyimisin?"
"E-evet-"
Dicektim ki sözüm yarın kaldı.
"Kalbine diken batar gibi bi his yaşıyorsun şu anda değilmi,"
"Evet..."
"Biraz uzanman lazım. Ben hemen sana ilaç getiriyim. "
Dedi ve benim yatacağım şekilde yatağa pozisyon verdi. Sonra arkasına bile bakmadan odadan çıktı...Hem Halil'i kaybetmiştim Hem de kayra'nın bir sevgilisi olduğunu öğrenmiştim. Onları ayırmak aklıma gelsede Kayra haklıydı, her şey rüyamdaki gibi olamazdı. Aradan uzun bir süre geçmeden kayra odaya girdi ,elinde iğne vardı. Yanıma geldi ve ;
"Bu biraz kalbinin sancısını dindirir, ama bunun daha kötüsünü de yaşayabilirsin. Şimdi, uzat bakıyım kolunu,"
Dedi. Kolumu kayra'ya uzattım. Gözümü açıp kapayıncaya kadar Kayra iğneyi yapmıştı. Serum varken ne diye kolumu kullanmıştı onu bende bilmiyorum. O sırada içeri Halil girdi.
Halil bir an şaşırmış gibi oldu, neye şaşırmıştı bilmiyorum oysaki Kayra' da yanımda duruyordu sadece. Halil Kayra'nın önüne geçti.
"Durumu nedir Kayra Bey?"
"Şimdilik iyi ama ilerde Hastalığı dahada kötüleşebilir..."
Kayra ile Halil konuşurken bu sefer şaşırma sırası bendeydi.
"D-durun bi saniye, benim hastalığım mı var?"
İkisi de aynı anda bana baktı.
"Nasıl, hastalığını bilmiyormusun?"
Dedi Kayra 
"Kayra Bey, ırmak uyandığında hafızasını kaybetmiş şekilde uyandı..."
"Bu nasıl olur, ben bunu nasıl gözden kaçırdım,"
Dedi Kayra ve elindeki dosyaları incelemeye başladı.
"Durum sandığımız kadar kötü değil, unutkanlığı çok uzun sürmez," Der Kayra, 'yani umarım...'diye ekler içinden.
"Hastalığım ne söylermisiniz artık?(!)"
Dedim ilk Kayra sonra Halil'e bakarak.
"Kalp hastalığın var, Irmak..."
Dedi kayra üzülmüş rolü yaparak.
"Neden buna şaşıramadım acaba," Dedim içimden.
"Ben tekrardan kontrole gelirim. Size iyi dinlemeler,"
Dedi kayra ve odadan çıktı. İşte şimdi tekrardan Halil ile baş başa kalmıştım.
"Nereye gittin?"
Dedim Halil'e, Halil ile bir an göz göze geldik.
"Annem aradı, babam kalp krizi geçirmiş ona acilen gitmem gerekti,"
Dedi başını yere çevirerek. İşte buna gerçekten üzülmüştüm, her ne kadar sevmesem de sonuçta masum bi insandı. Elimi Halil' in omzuna koydum.
"Su anda baban iyimi?..."
"Yoğun bakımda..."
En azından Halil' in babası hayattaydı, daha benim ailem varmıydı onu bile bilmiyordum. Halil' in yüzüne bakarak, her ne kadar gülümsemeyi beceremesemde Gülümsemeye çalıştım.
"Hey, her şey iyi olacak..."
Dedim. Halil tekrardan başını bana çevirdi ve omzunda olan elimi tuttu.
"İşte seni bu yüzden seviyorum, Irmak. Ne olursa olsun hiç bir zaman neşeni kaybetmiyorsun,"
Dedi Halil yüzüme bakarak. Derin bir sessizlik çöktü odaya. Ne ben elimi çektim nede Halil bir şey dedi. En sonunda ;
"Söylesene, benim ailem var mı?"
Dedim Halil'e. Yere bakıyordum...
"Annen vardı , sen komadayken hayatını kaybetti..."
Buna üzülmelimiyim bilmiyorum ama, nedense şaşırmadım.
"Peki neden hayatını kaybetti,"
"Vuruldu..."
Vurulmak...Bu çok kötüydü. Bende biliyordum çünkü önceden vurulmuşum. Bunu nerden biliyordum, dün banyodayken elim kırmızı olduğunu fark ettim. Koluma baktığımda, oranın dikişli olduğunu ve açılmaya başladığını gördüm. Tabi ki de hemşire çağırdım. Kolumdaki yara tekrardan kapanmıştı ama kalbimdeki yaralar ne olacaktı...
O an içeri hemşire girdi. Güler yüzlü bir hemşireye benziyordu. Bir anlığına bana baktı,
"Bugün biraz daha iyi görünüyorsunuz, sadece serumunuza bakmaya geldim."
Bu hemşire dün kolumu diken hemşireydi. Nedense bana bir yerden tanıdık geliyordu...

🌠
☆Hikayemiz devam edecek...🍀
☆sonraki bölümde ne olacak dersiniz, yorumlara yazmayı unutmayın🌱
☆sevgiyle kalın 💫